Όταν ο σεισμός της 21ης Ιουλίου του 365 μ.Χ. ανυψώνει την Κρήτη 9 μέτρα

 

Έρχονται στη μνήμη για άλλη μια φορά στιγμές που κατέγραψε η ιστορία χιλιάδες χρόνια πριν και που αποτέλεσαν την αφορμή να αλλάξει γεωμορφολογικά ολόκληρη η περιοχή.

Στις 21 Ιουλίου του 365 μ.Χ. και λίγο μετά την ανατολή του ήλιου έλαβε χώρα ο ισχυρότερος σεισμός που έχει ποτέ καταγραφεί στην ιστορία της Μεσογείου και το μέγεθος του ξεπερνούσε τα 8,3 Ρίχτερ και κατά μερικούς έφτανε και τα 8,7 Ρίχτερ στο ίδιο περίπου εστιακό σημείο με τον πρόσφατο ισχυρό σεισμό. Ο σεισμός προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στην Ελλάδα, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο και μέχρι τη Μικρά Ασία. Καταστράφηκαν σχεδόν όλες οι αρχαίες πόλεις της Κρήτης. Το σεισμό ακολούθησε μεγάλο τσουνάμι όπου σκέπασε την ξηρά με νερά μέχρι και σε βάθος 3 χιλιομέτρων.

Η αρχαία πόλη της Απτέρας δέχθηκε μεγάλο πλήγμα και ενώ ήδη βρισκόταν εκείνη την περίοδο σε παρακμή, Μπόρεσε μετά το σεισμό να σταθεί για λίγο ξανά στα πόδια της μέχρι τον 7ο αιώνα μ.Χ. όπου δέχθηκε το τελειωτικό χτύπημα από έναν ακόμα σεισμό.

Ο σεισμός του 365 μ.Χ. προκάλεσε ανύψωση της Κρήτης από τη δυτική της πλευρά μέχρι και 9 μέτρα. 

Χαρακτηριστικά ο Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος αναφέρει για το σεισμό «…τρομερή καταστροφή ξέσπασε ξαφνικά σ’ ολόκληρο τον κόσμο, παρόμοια της οποίας δεν βρίσκει κανείς πουθενά, ούτε στους θρύλους ούτε στα αληθινά ιστορικά γεγονότα. Λίγο μετά το πρώτο φως της αυγής, αφού προηγήθηκαν βροντές και αστραπές, ολόκληρη η γη συνταράχθηκε. Η θάλασσα αποσύρθηκε και τα νερά της τραβήχτηκαν σε τέτοια έκταση ώστε ο βυθός της αποκαλύφθηκε….»

Στην ανατολική πλευρά του κόλπου της Σούδας και κοντά στο κάβο Δράπανο, βρίσκεται ένα νησί γνωστό με το όνομα Κάργα. Λίγο πιο πέρα ο φημισμένος Κάραβος, πετρωμένο πειρατικό καράβι από το χέρι της Παναγιάς σύμφωνα με το θρύλο. Παρατηρώντας προσεκτικά θα διαπιστώσει κάποιος την ανύψωση και των δύο νησιών αλλά και των άγριων ακτών του Αποκόρωνα λίγα μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Αποτέλεσμα της σεισμικής δραστηριότητας εκείνης της εποχής που όμως φαίνεται ακόμα πιο έντονα στο δυτικότερο άκρο της Κρήτης στο ακρωτήριο της Γραμβούσας.