6 Δεκεμβρίου 2012 ταξίδι απο Πειραιά - Ρόδο με το Πρέβελης

 Πειραιάς-Μήλος-Σαντορίνη-Ηράκλειο Κρήτης-Σητεία-Κάρπαθος-Κάσος-Χάλκη-Ρόδος. 

Ένα απαιτητικό δρομολόγιο με πολλούς κινδύνους και με πολλές δυσκολίες. Τις περισσότερες φορές, οι άνεμοι που πνέουν στις περιοχές αυτές  σε συνδυασμό με την ιδιαιτερότητα των λιμανιών, φέρνουν πληρώματα και μηχανές στα όρια τους. 

Η άγονη γραμμή του Νοτιανατολικού Αιγαίου απαιτεί εμπειρία, κότσια και καλή ψυχολογία για να μπορέσεις να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις της. Την γραμμή αυτή καλείται τα τελευταία χρόνια να εξυπηρετήσει το ΠΡΕΒΕΛΗΣ, ένα γιαπωνέζικο πλοίο με αρκετές ιδιαιτερότητες στην πλεύση του και στην καθοδήγηση του, αλλά πάντα με ικανότατους αξιωματικούς στο τιμόνι του. 

Το δρομολόγιο αυτό αποφάσισε να ακολουθήσει και να το ταξιδέψει καθόλη την πορεία του, η παρέα του 
www.ellinikiaktoploia.netπαρουσιάζοντας στο πιστό κοινό της, έναν ακόμη αξιόλογο μαχητή των ελληνικών θαλασσών μας.

Το ημερολόγιο αναγράφει 6 Δεκεμβρίου 2013 και είναι η ημέρα της εορτής του προστάτη των Ναυτικών μας, Αγίου Νικολάου. Την ημέρα αυτή επιλέγουμε να ταξιδέψουμε με το ΠΡΕΒΕΛΗΣ στην γραμμή της Κασοκαρπαθίας, για να δούμε από κοντά τους αγώνες που δίνουν οι ναυτικοί μας για να εξυπηρετήσουν τους κατοίκους  της άγονης γραμμής. 

Λίγο πριν τις 17:00 το απόγευμα βρισκόμαστε στο κεντρικό λιμάνι του Πειραιά, στην προβλήτα του Αγίου Διονυσίου. Εκεί μας περιμένει το ΠΡΕΒΕΛΗΣ, για να ταξιδέψουμε μαζί του σε ένα ταξίδι από τον Πειραιά μέχρι την Ρόδο και να επιστρεψουμε, πραγματοποιώντας το ίδιο δρομολόγιο, αντίστροφα. 



Η φόρτωση βρίσκεται σε εξέλιξη κι εμείς με γοργά βήματα πλησιάζουμε στον καταπέλτη του πλοίου. Εκεί μας υποδέχεται ο Ύπαρχος του πλοίου, cpt Χάρης Αποστολάτος, ο οποίος μας καλωσορίζει στο πλοίο και μας κατευθύνει προς το εσωτερικό του. 

Χρησιμοποιώντας τον καταπέλτη των επιβατών και το κλιμακοστάσιο, οδηγούμαστε στα κοινόχρηστα καταστρώματα. Στην Reception, μας υποδέχεται ο Προιστ. Αρχιθαλαμηπόλος  κ. Αρτέμιος Δαμίγος, τον οποίο είχαμε την τιμή και την χαρά να τον έχουμε συναντήσει και γνωρίσει και στο αφιέρωμα μας στην ΑΡΙΑΔΝΗ. 

Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τις καμπίνες μας, οδηγούμαστε στο πρυμνιό κατάστρωμα για να δούμε από εκεί την εξέλιξη της φόρτωσης. Λίγα λεπτά πριν από τον απόπλου μας, ο οποίος έχει οριστεί για τις 18:00 το απόγευμα, οδηγούμαστε στην Γέφυρα του πλοίου για να παρακολουθήσουμε από εκεί την αναχώρηση μας. 



Να σημειώσουμε εδώ ότι, πριν από έναν χρόνο περίπου τον Σεπτέμβριο του 2012, μας δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψουμε στην δύσκολη γραμμή της Ικαροσαμίας με το ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ Λ.  και να παρουσιάσουμε έναν ακόμη δύσκολο άθλο που πραγματοποιούσε το πλοίο αυτό. Όπως τότε έτσι και τώρα, στο τιμόνι του πλοίου που θα μας ταξιδέψει βρίσκεται ο cpt Νίκος Κορρές, κι όπως αποδεικνύεται περίτρανα, είναι ο άνθρωπος για όλες τις δύσκολες αποστολές. 

Στις 2 ημέρες που είχαμε ταξιδέψει μαζί του, συμπεράναμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν εξαιρετικό ναυτικό, γεμάτο εμπειρίες και αναμφισβήτητες ικανότητες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι στην γραμμή εκείνη δεν είχε χαθεί υπό την πλοιαρχία του κανένα λιμάνι. Έτσι κατά την είσοδο μας στην Γέφυρα, είμαστε ιδιαίτεροι χαρούμενοι που θα ταξιδέψουμε ξανά μαζί του. 



Πριν συνεχίσουμε, να επισημάνουμε ότι λόγω της ιδιαιτερότητας του δρομολογίου, το ΠΡΕΒΕΛΗΣ  έχει δύο Πλοιάρχους οι οποίοι μοιράζονται τις ατέλειωτες ώρες του ταξιδίου και τις προσεγγίσεις στα λιμάνια μας και είναι ο cpt Νίκος Κορρές και ο cpt Βαγγέλης Στουραίτης. Να σημειώσουμε εδώ, ότι ο cpt Βαγγέλης βρίσκεται στο πλοίο και στην συγκεκριμένη γραμμή ξεκινώντας  ως Ύπαρχος, έχοντας προσφέρει πάρα πολλά έως τώρα. 

Στις 18:00 ακριβώς και μετά από την επικοινωνία μας για την λήψη απόπλου από το PIRAEUS TRAFFIC, παίρνουμε καταπέλτη και άγκυρες για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας. Ένα-ένα, τα μεγαθήρια των κρητικών γραμμών μας προκαλούν δέος περνώντας από δίπλα τους, ωστόσο εμείς επικεντρωνόμαστε στην έξοδο μας από την λεκάνη του Αγίου Διονυσίου. Αναπτύσσοντας σιγά-σιγά ταχύτητα, περνάμε τα φανάρια του Πειραιά και χαράσσουμε πορεία προς το πρώτο λιμάνι μας, που είναι η Μήλος. 

Στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την άφιξη μας στην Μήλο, έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και τους υπόλοιπους Αξιωματικούς της Γέφυρας που την στελεχώνουν και είναι οι Υποπλοίαρχοι, cpt Απόστολος Χατζηνικολάου και ο cpt Ιωάννης Αναγνώστης, ο Ανθυποπλοίαρχος cpt Στυλιανός Παρίσης καθώς και οι Δόκιμοι Πλοίαρχοι, cpt Πέτρος Αεράκης και η cpt Μαργαρίτα Καραγιώργη. Μία εξαιρετική ομάδα Αξιωματικών, που προσφέρει πρόθυμα τον καλύτερο της εαυτό για την πραγματοποίηση του δρομολογίου.

 Αφού έχουν περάσει 5 ώρες από τον απόπλου μας από το λιμάνι του Πειραιά, φτάνουμε στην Μήλο και δένουμε στο λιμάνι του Αδάμαντα. Η εκφόρτωση επιβατών και οχημάτων ξεκινάει αμέσως και εμείς στον ντόκο παρακολουθούμε από κοντά την διαδικασία αυτή. Είναι 10 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα και είμαστε έτοιμοι για τον απόπλου μας. 

Ο λοστρόμος κ. Βασίλης Κορδαλής, δίνει το ok ότι όλα στο γκαράζ έχουν ολοκληρωθεί κι έτσι εμείς παίρνουμε καταπέλτη. Επόμενος σταθμός μας είναι το λιμάνι του Αθηνιού, στην Σαντορίνη. Η πορεία μας είναι νοτιοανατολική, για να φτάσουμε στο ηφαιστιογενές νησί γύρω στις 03:30 το πρωί. 

Γνωρίζουμε από την φόρτωση στο λιμάνι του Πειραιά ότι το αποψινό δρομολόγιο έχει πολλά φορτηγά για την Σαντορίνη, οπότε οπλιζόμαστε 

με υπομονή μέχρι να ολοκληρωθεί η φορτοεκφόρτωση. Το πολύβουο λιμάνι του Αθηνιού που τους καλοκαιρινούς μήνες σφύζει από ζωή, τους χειμερινούς μήνες δείχνει άδειο και έρημο. Οι μόνοι που κυκλοφορούν είμαστε εμείς και οι επιβάτες του ΠΡΕΒΕΛΗΣ. Γύρω στις 4:45 το πρωί είμαστε έτοιμοι για τον επόμενο προορισμό μας, το λιμάνι του Ηρακλείου Κρήτης. Με το που ανοιγόμαστε στο πέλαγος ο καιρός φρεσκάρει και νοιώθουμε τα πρώτα μας <<παιχνίδια>>  με τα κύματα της θάλασσας. 

Στην σύντομη μας περιπλάνηση στα εξωτερικά καταστρώματα, δεν υπάρχει ανθρώπινη παρουσία σε αυτά, εκτός από κάποια συμπαθητικά τετράποδα που βρίσκονται στον ειδικό χώρο που έχει οριστεί για αυτά. Η ένταση του ανέμου συνεχώς δυναμώνει κι εμείς οδηγούμαστε για λίγες ώρες ξεκούρασης στις καμπίνες μας.

Έχει πια ξημερώσει και με πορεία νότια, ευθυγραμμιζόμαστε με το λιμάνι του Χάνδακα. Στις 8:50 μπαίνουμε στο λιμάνι  και με μια δεξιά μανούβρα, δένουμε στον ντόκο που βρίσκεται  ανάμεσα στα 2 μεγαθήρια που εξυπηρετούν την γραμμή Πειραιάς-Ηράκλειο. 

Η μανούβρα με το ΠΡΕΒΕΛΗΣ μέσα σε ένα τέτοιο λιμάνι δεν είναι εύκολη και μαζί με τους 2 Πλοιάρχους συζητάμε τα σημεία που προσέχουν και τις κινήσεις που κάνουν, ώστε να δέσουμε με ασφάλεια. Είναι πρωινό Σαββάτου και το λιμάνι του Ηρακλείου όπως και οι περιφερειακοί δρόμοι γύρω από αυτό, σφύζουν από ζωή. Το δρομολόγιο αυτό εξυπηρετεί πολλούς φοιτητές που μένουν στα Δωδεκάνησα, γι΄αυτό και βλέπουμε πολλούς από αυτούς να πηγαινοέρχονται με πράγματα που θέλουν να στείλουν στους δικούς τους. 

Στις 9:40, είμαστε καθόλα έτοιμοι. Με την άδεια του Κεντρικού Λιμεναρχείου Ηρακλείου, αποπλέουμε και αφήνουμε πίσω μας την πρωτεύουσα της Κρήτης για να την συναντήσουμε ξανά, μία μέρα αργότερα κατά την επιστροφή του ταξιδιού μας. 







Με πορεία ανατολική και παράλληλη ως προς τις ακτές τις Μεγαλονήσου, χαράσσουμε ρότα προς το λιμάνι της Σητείας. Ένα λιμάνι που δεν το έχουμε ξαναεπισκεφτεί και θέλουμε πολύ να το αντικρύσουμε από κοντά. Τρεις ώρες αργότερα, φτάνουμε στην Σητεία μέσα σε ένα ελαφρώς χειμωνιάτικο σκηνικό. 

Τα φορτηγά των παραγωγών του Νομού Λασιθίου γρήγορα αφήνουν το γκαράζ του πλοίου κι εμείς δράττοντας την ευκαιρία, πραγματοποιούμε μία σύντομη βόλτα στον προβλήτα. Οι λιμενικές εγκαταστάσεις φαίνονται σχετικά καινούργιες και είναι αρκετά καλοσυντηρημένες. 



Μετά από 20 λεπτά παραμονής, παίρνουμε άγκυρες και συνεχίζουμε για το δυσκολότερο κομμάτι του ταξιδιού μας. Οι θάλασσες της Καρπάθου και της Ρόδου συνήθως <<βράζουν>>  από τους ιδιαίτερα δυνατούς ανέμους που πνέουν στην περιοχή. 

Τα λιμάνια όπου έχουμε να δέσουμε είναι δύσκολα και πολλές φορές ευάλωτα, στις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Παρόλα αυτά, το ΠΡΕΒΕΛΗΣ με το ικανότατο και άξιο πλήρωμα του κατορθώνει και τα βγάζει εις πέρας, χωρίς να έχει χάσει λιμάνι και προορισμό τον τελευταίο καιρό. 




 Στις 15:30 το μεσημέρι φτάνουμε στο λιμάνι της Κάσου, το ΦΡΥ, όπως είναι η ονομασία του. Με δεξιά στροφή και με γρήγορες κινήσεις δένουμε στον ντόκο. Ο σύγχρονος κατά τα άλλα λιμενοβραχίονας δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι και ό,τι πιο ασφαλές υπάρχει, αφού ένας δυνατός σορόκος θα <<χτίσει>> το πλοίο πάνω στα μπλόκια.

 Ένα καινούργιο λιμάνι, όπου δυστυχώς δεν ελήφθησαν υπόψη σοβαρές παράμετροι για την ασφάλεια του. Ο μουντός ουρανός, μας προετοιμάζει για την δύσκολη συνέχεια του ταξιδιού μας. 

Λόγω των δύσκολων καιρικών συνθηκών που περιμένουμε τις επόμενες ώρες στην περιοχή, οι επαγγελματίες ιδιοκτήτες φορτηγών Δ.Χ. που έχουν ως προορισμό την Κρήτη ή, τον Πειραιά, θα φορτώσουν τα οχήματα τους και θα επιβιβαστούν, από σήμερα στο πλοίο! Οι ίδιοι αναφέρουν, πως είναι προτιμότερο να ταξιδέψουν μέχρι και την Ρόδο και  να επιστρέψουν για τον τελικό τους προορισμό, παρά να υπάρξει το ενδεχόμενο στην επιστροφή-λόγω καιρού-να μην μπορέσει να δέσει το πλοίο και να μην επιβιβαστούν σε αυτό, τελικά. 

Το επόμενο δρομολόγιο θα είναι λίγες ημέρες αργότερα και οι όποιες δουλειές και υποχρεώσεις, δεν μπορούν να <<περιμένουν>>. Λίγα λεπτά πριν τις 16:00 αφήνουμε την Κάσο και με πορεία βορειοανατολική, οδηγούμαστε προς το στενό Κάσου-Καρπάθου.

 

Ο ήλιος οδεύει προς την δύση του, παίζοντας κρυφτό ανάμεσα στα σύννεφα που έχουν σκεπάσει τον ουρανό. Οι ακτές της Καρπάθου στα αριστερά μας, φαντάζουν <<άγριες>> κι απόκρημνες ενώ εμείς απολαμβάνουμε το τοπίο. Ο επόμενος προορισμός μας είναι τα Πηγάδια της Καρπάθου, τα οποία και προσεγγίζουμε γύρω στις 17:30 το απόγευμα. 

Τα πρώτα φώτα στους δρόμους της πρωτεύουσας του νησιού έχουν ανάψει, δίνοντας μία όμορφη εικόνα στον επισκέπτη ακόμα και τον χειμώνα. Η φορτοεκφόρτωση δεν θα κρατήσει πολύ κι έτσι στις 18:00 αφήνουμε τα Πηγάδια και την Κάρπαθο για τον προτελευταίο μας προορισμό, την πανέμορφη Χάλκη.

Λίγα λεπτά πριν τις 21:00 το βράδυ, φτάνουμε προσεγγίζοντας  την ομολογουμένως γραφική Χάλκη. Με την χρήση του προβολέα του πλοίου, εντοπίζουμε την είσοδο του λιμανιού και με κινήσεις ακριβείας, μανουβράρουμε μέσα σε αυτό. 

Οι πόρτες των σπιτιών κατά την διάρκεια των χειρισμών πρόσδεσης, απέχουν ελάχιστα μέτρα από το κοράκι της πλώρης κι εμείς θαυμάζουμε την όλη αυτή διαδικασία. Μας λυπεί το γεγονός ότι  είναι νύχτα και δεν έχουμε την χαρά να δούμε υπό το φως της ημέρας, το γραφικό αυτό λιμάνι. Παρόλα αυτά οι εικόνες των όμορφων σπιτιών να περνούν μπροστά από την πλώρη μας, θα μείνουν ανεξίτηλες στο μυαλό μας από αυτό το ταξίδι.

Περίπου 20 λεπτά αργότερα, αφήνουμε την Χάλκη και με πορεία παράλληλη ως προς τις ακτές του νησιού των Ιπποτών, οδηγούμαστε προς τον τελικό προορισμό μας το λιμάνι της Ακαντιάς στην Ρόδο. Τα πρώτα νέα που φτάνουν για τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στο λιμάνι, δεν είναι ενθαρρυντικά. 

Επικρατεί μεγάλος κυματισμός ο οποίος ξεπερνάει σε ύψος, το ύψος του ντόκου. Γύρω στις 23:10 φτάνουμε στην Ακαντιά, η οποία αφρίζει από τα κύματα. Η πρόσδεση μας έχει οριστεί να γίνει στον προβλήτα ΑΙΓΑΙΟ. Με αργές κινήσεις αρχίζουμε να γυρίζουμε μέσα στο λιμάνι με την αδρεναλίνη να έχει φτάσει στα ύψη. 

Σε κάποια στιγμή το πλοίο δυσκολεύεται και αρνείται να συνεχίσει την διαδικασία πρόσδεσης, αφού οι δυνατοί άνεμοι που πνέουν στο λιμάνι το δυσκολεύουν πάρα πολύ, κατά την διάρκεια των χειρισμών πρόσδεσης. 

Η εμπειρία όμως των Πλοιάρχων μας βρίσκει την λύση κι έτσι λίγα λεπτά αργότερα, δένουμε ασφαλώς σε ένα λιμάνι με ανύπαρκτο φωτισμό, επικίνδυνο για τα πλοία μας και για τους επιβάτες (έλλειψη υποδομών-χώρων παραμονής) αλλά κατά τα άλλα, σύγχρονο και πρόσφατα κατασκευασμένο. Τα κύματα δίπλα μας υπερπηδούν τον ντόκο – επιβάτες και οχήματα προσπαθούν να αποβιβασθούν- με την θάλασσα να έχει γίνει ένα με την στεριά.

Το πρώτο σκέλος του ταξιδιού μας έχει ολοκληρωθεί κι εμείς πρέπει άμεσα να ετοιμαστούμε μέχρι τις 2:30 το πρωί της Κυριακής, οπότε θα αναχωρήσουμε επιστρέφοντας στον Πειραιά. 

Οι καιρικές συνθήκες δεν θα μας επιτρέψουν την αποβίβαση μας  στο λιμάνι, οπότε βρίσκουμε την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε την περιήγηση μας στους  εσωτερικούς χώρους και τα καταστρώματα του πλοίου. Ξεκινώντας την περιήγηση μας στο πλοίο, κρίνουμε απαραίτητο να αναφέρουμε πρώτα δύο λόγια για την ιστορία του και τα τεχνικά του χαρακτηριστικά. Το ΠΡΕΒΕΛΗΣ έχει ναυπηγηθεί το έτος 1980 στα Ναυπηγεία IMABARI SHIPBUILDING GROUP της Ιαπωνίας. 

Το αρχικό του όνομα ήταν το FERRY ORANGE 2, με το οποίο ξεκίνησε πραγματοποιώντας  δρομολόγια ανάμεσα στα λιμάνια του Τόκυο και της Οsaka της Ιαπωνίας. Το 1994 αγοράζεται από την ΡΕΘΥΜΝΙΑΚΗ Α.Ε. κι έρχεται στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Πέραμα με το όνομα ΠΡΕΒΕΛΗ, για την απαραίτητη μετασκευή. Την μετασκευή του αναλαμβάνει ο Ιταλός Αρχιτέκτονας Arminio Lozzi , ευρύτερα γνωστός για τις διαμορφώσεις των εσωτερικών χώρων πολλών πλοίων που μετασκευάστηκαν στην Ελλάδα την εποχή εκείνη. 

Μετά από αρκετό χρόνο παραμονής στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, ξεκινά δρομολόγια από τον Πειραιά για το Ρέθυμνο, διπλώνοντας το ΑΡΚΑΔΙ στην ίδια γραμμή. Το έτος 2000 περνά στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ANEK LINES με το όνομα ΠΡΕΒΕΛΗΣ, πραγματοποιώντας δρομολόγια από τότε σε διάφορα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της νησιωτικής Ελλάδας.



 Το συνολικό του μήκος φτάνει τα 142,5 μέτρα, ενώ το πλάτος του τα 23,50 μέτρα. Έχει βύθισμα 5,52 μέτρα και ΙΜΟ 8020927. Διαθέτει 2 μηχανές Ishikawajima-Pielstick 12PC2 – 5V και μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα 19 κόμβων. Το πρωτόκολλο των επιβατών αγγίζει τα 1000 άτομα. Το ΠΡΕΒΕΛΗΣ για την επιβίβαση και την αποβίβαση επιβατών και οχημάτων, διαθέτει 2 καταπέλτες. 

Ο κεντρικός προορίζεται για τα αυτοκίνητα Ι.Χ.  και φορτηγά οχήματα, ενώ ο μικρότερος σε πλάτος που βρίσκεται στο αριστερό μέρος της πρύμης, προορίζεται για τους επιβάτες. Το γκαράζ του χωρίζεται σε 2 επίπεδα, το Deck 3 και το Deck 4, μεταφέροντας συνολικά 310 Ι.Χ. Το κυρίως γκαράζ καταλαμβάνει το Deck 3, ενώ η πρόσβαση στο επάνω γκαράζ γίνεται με ράμπα που βρίσκεται στην μέση του κυρίως καταστρώματος.

Η είσοδος του επιβάτη στο πλοίο γίνεται από τον καταπέλτη των επιβατών που όπως ήδη αναφέραμε, βρίσκεται στο αριστερό μέρος της πρύμης. Πριν το κλιμακοστάσιο, συναντάμε έναν μικρό χώρο που προορίζεται για τον έλεγχο εισιτηρίων των επιβατών και των αποσκευών. Καθώς ανεβαίνουμε προς τα κοινόχρηστα καταστρώματα, κάνουμε μία σύντομη στάση στο Deck 4, όπου ένα μέρος του κατα

λαμβάνεται από τα αεροπορικά καθίσματα του πλοίου. Οι κυλιόμενες και σταθερές κλίμακες, μας οδηγούν στο Deck 5. Το πρώτο μέρος που συναντά ο επιβάτης όταν φτάνει σε αυτό το κατάστρωμα, είναι το κατάστημα του πλοίου και η Reception που χρησιμοποιείται κυρίως τους θερινούς μήνες. Το υπόλοιπο μέρος του καταστρώματος, καταλαμβάνεται από τις καμπίνες των επιβατών, τις καμπίνες για τα Α.Μ.Ε.Α., από την κυρίως Reception, από το Λογιστήριο και από το Νοσοκομείο του πλοίου.

 Ανεβαίνοντας ένα κατάστρωμα επάνω, φτάνουμε στο Deck 6. Ξεκινώντας την περιήγηση μας από την πρύμη προς την πλώρη συναντάμε κατά σειρά, το πρυμνιό σαλόνι, στην συνέχεια το Self Service και το Restaurant του πλοίου, το Internet Corner, ενώ στην πλώρη βρίσκουμε το πλωριό σαλόνι . 

Να τονίσουμε εδώ, ότι για τις ανάγκες της γραμμής το πρυμνιό σαλόνι  καθώς και το Restaurant, δεν χρησιμοποιούνται. Επίσης, στο αριστερό μέρος του καταστρώματος υπάρχει διάδρομος που συνδέει όλα τα διαμερίσματα που αναφέραμε προηγουμένως, μεταξύ τους. Τέλος, το Deck 6 στο πίσω μέρος της πρύμης διαθέτει εξωτερικούς χώρους για τους επιβάτες που θέλουν να καπνίσουν και όχι μόνον.

ΠΗΓΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ