Η Καλονοικοκερά εκείνων των χρονων, είπρεπε να ξετρέχει πολλές δουλειές: να κουρεύγει τα κοπέλια, μα και τα οζά, να φαίνει, τσούλες (κουρελούδες), πατανίες, προυκιά (προίκα), για τα θυλικά κοπέλια, να πλέκει λοης-λοής πλεκτά μα πιό πολύ πουλόβερ τους αντρούς τση και των κοπελιών. Μεγάλο όφελος είτονε να πιάνουνε τα χέρια τση νοικοκεράς όι μόνο να μπαλώνει τα σκισμένα ρούχα, μα και να ράβει από ξαρχής, καλά-κακά, διάφορα ρούχα.
Όνταν εκατάφερνε κεινείς να πάρει μιά ραφυομηχανή τση κεράς του είτονε μεγάλη αβάντα. Η διπλανή είκόνα μου θυμίζει τη ραφτομηχαμή τση μανας μου: Εδώ και 60 χρόνια προσφέρει τις υπηρεσιες της ακούραστα στην αμπλά μου, κληρονόμο της τέχνης της μάνας μου στην ….οικιακή μοδιστρική.
ΦΩΤ - ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΧΡΗΣΤΑΚΗ - ΓΑΛΑΝΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΑΝΤΡΕΑΣ ΜΠΑΜΠΟΝΤΑΚΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου