Φεύγω Γιατί Έπαψα Να Σ Αγαπώ Απο Συνήθεια

 Μέρες ατέλειωτες τώρα γράφω-σβήνω, γράφω-σβήνω και πάντα καταλήγω στο σβήνω. Απόψε όμως θα σου πω λίγα από αυτά τα σβησμένα. Σ’ αγαπώ. Δεν θέλω πια να είμαστε μαζί γιατί δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Όμως σε νοιάζομαι, αληθινά και βαθιά.

Θα ήθελα να είμαι δίπλα σου, είμαι δίπλα σου κι ας μην το ξέρεις. Για ό,τι χρειαστείς εγώ θα είμαι εκεί. Δε θα με χρειαστείς, δε θα με ζητήσεις όμως εγώ για σένα θα είμαι εκεί, πάντα θα είμαι εκεί. 

Τόσα συναισθήματα, τόση αγάπη, τόσες αναμνήσεις πως να χαθούν; Δεν πρέπει να χαθούν. Όχι έτσι τουλάχιστον, βουτηγμένα στη συνήθεια μιας καθημερινής σχεδόν κουραστικής αγάπης.

Δεν ήσουν ο μεγάλος μου έρωτας, ούτε το μεγάλο μου πάθος, ψέματα δεν θα σου πω κι ίσως αυτό να είναι η αιτία που δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Σ’ αγαπάω  και θέλω να είσαι καλά. Συγνώμη για όλες εκείνες τις στιγμές που είχες ανάγκη να ακούσεις αυτή τη λέξη και δεν στην είπα ποτέ.

Θέλω να πάρω το χρόνο μου να δω την όλη κατάσταση απ’ έξω, λίγο δύσκολο έως πολύ, αλλά θα προσπαθήσω. Ξέρω κατά βάθος ότι μ’ αγαπάς, ότι με νοιάζεσαι… το ξέρω.

Δεν είναι το ποσό σε θέλω και το ποσό με θες πια. Δεν είναι πόσο ερωτευμένοι μπορεί να μην είμαστε πλέον. Είναι κάτι πιο μεγάλο. Κάτι πιο ουσιώδες. Δεν ταιριάζουμε και κατ' επέκταση δε νιώθω ότι είμαι το άλλο σου μισό, ούτε ότι εσύ είσαι το άλλο μισό το δικό μου.

Ο καιρός περνά και σκοπός δεν είναι τα μπρος πίσω και να μένουμε δεμένοι εδώ πνιγμένοι από τα δεσμά του ανικανοποίητου.  Θα δενόμαστε και θα γίνεται εξαιρετικά δύσκολο και επώδυνο όσο «τσουλάμε» αγκομαχώντας μία σχέση να πάει κάθε φορά και λίγο παραπέρα.  

Έχω κάνει πολλά λάθη στο παρελθόν, έχω πληγώσει, έχω πληγωθεί και δεν έχω σκοπό αυτό να το διαιωνίσω, με μια επίπονη σχέση που θα με πάει πάλι πίσω, πολύ πίσω. Όχι πια. Έχω γεμίσει τη ζωή μου με αφετηρίες. Θέλω μια αφετηρία, μια διαδρομή και έναν και μόνο τελικό προορισμό.

Οφείλω στον εαυτό μου και φυσικά σε σένα να είμαι πολύ προσεκτικός και υπεύθυνος για τις επιλογές μου. Κι αυτή τη στιγμή εγώ έχω χάσει τον ενθουσιασμό, την διάθεση και κάποιες από τις όμορφες σκέψεις που είχα για μένα, για σένα, για εμάς, γι αυτό που είχαμε ονειρευτεί και οι δυο μαζί,  τότε…  στη δική μας αφετηρία.

Σίγουρα ευθύνομαι αλλά δεν το έκανα μονός μου όλο αυτό. Στέλνεις μηνύματα, ρωτάς, τηλεφωνάς... Δεν σου απαντάω και ξέρεις γιατί; Γιατί ναι, νομίζω πως θα ξεφύγω από μια ακέραια στάση που προσπαθώ να κρατήσω προκειμένου να αντιληφθώ που βρίσκομαι και τι πρέπει να κάνω. Ένα κομμάτι μου ακόμα σ’ ακολουθεί πιστά, μα όλο τ' άλλο υπόλοιπό μου, ξεκίνησε ήδη να βγαίνει στο αντίθετο ρεύμα αναζητώντας βαθιές ανάσες μακριά σου.

Δεν σου ζητάω να με ακολουθήσεις, δεν σου ζητάω να περιμένεις, δε νιώθω ότι είσαι το παιχνιδάκι μου και τώρα παίζουμε αυτό που θα πω εγώ. Ήσουν και είσαι ελεύθερη να κάνεις πάντα αυτό που εσύ θες.

Βγάλε απ το μυαλό σου τις κόντρες, τους εγωισμούς και οτιδήποτε άλλο σε ποτίζει με αρνητικά συναισθήματα. Δεν είναι ένα παιχνίδι υπεροχής ή επίρριψης ευθυνών, είναι μια στιγμή που πρέπει να φροντίσουμε να μην πληγωθούμε περαιτέρω και να δούμε αν αυτά που μας χωρίζουν είναι τελικά περισσότερα ή λιγότερα από αυτά που μας ενώνουν.

Κι αγάπη μου μάντεψε… αυτό που μας ενώνει πια είναι οι όμορφες αναμνήσεις που αποφάσισα να κρατήσω από εμάς. Είναι το καλύτερο που τόλμησα να κάνω για εμάς.

Καλή τύχη, να προσέχεις. Σ’ αγαπώ. 

ΠΗΓΗ