Μείνε. Μη Φύγεις !… - Του Αριστομένη Λαγουβάρδου

  Μείνε.  Μη  φύγεις !…

Συ  που  με  μια  φιγούρα  χορού,

μπαίνεις  στις  ζωές  αυτών  που

με  το  πνεύμα  φτεροκοπούνε…

Μείνε.  Μη  φύγεις  από  κοντά  μου...

Δώσε  μου  το  ρούχο  σου,  το  από  τις  ίριδες

περιζωσμένο.  Πτερόεσσα  μοναξιά  που  πλημμυρίζεις

τις  στιγμές  μου!

Στη  σιωπή  σπαράζει  η  άρπα  σου  από  τις  νότες  της

ομορφιάς,  και  γίνεται  πιο  γενναιόδωρη  η  φίλεψή 

σου.  Το  ξέρω,  τη  μέρα  που  θα  με  εγκαταλείψεις,

ένα  μέλλον  άδειο  θα  φανερωθεί,  και  θα  έχω

απέναντί  μου,  του  κόσμου  το  πρόσωπο  το 

φθαρμένο.

 

Ήταν  σα  χτές,  που  παιδιά  σε  κάποιο  χλοϊσμένο

 χωράφι, στον  κόρφο  σου  φουσκώναμε  τα  πανιά

μας,  ταξιδεύοντας  για  μακρινά  αραξοβόλια.

Μπορώ  κοντά σου  τώρα  να  συναντήσω,

τη  σπίθα,  τη  δίψα  για  το  νερό  που  αντικατοπτρίζει,

μια  λέξη,  μια  εικόνα, μια  μουσική.

Και  θάναι  η  στιγμή  που  το  φως

του  ήλιου   θα  ζεστάνει,  ή  του  ρολογιού  ο  χτύπος

θα  σημάνει  για  την  ψυχή  που  θα  σηκωθεί  από 

τη  γη,  ( ταπεινή  σαν  το  αποκοίμισμα  του 

ευτυχισμένου! )   Ύστερα  θα  τρυγηθεί  το  μέλι  από

άγρυπνο  μυαλό,  και  ένας  στίχος  θα  αναβρύσει.

Πρόσχαρο  ξεπέταγμα  που  φωτίζει  τον 

σκοτεινιασμένο  μας  κόσμο.

Εκεί  κάτω  στην  πολυθόρυβη  πόλη,  που  τα  νέφη

Ισοπεδώνουν  την  ψυχή,  μια  σερπαντίνα  ήλιου

πλέκεται  στον  εξώστη,  και  όπως  εκτείνεται, 

τον  κοντινό  βραχότοπο  χρυσώνει.

Σύντομο  βιογραφικό  Αριστομένη  Λαγουβάρδου

 

Γεννήθηκε  στην  Έμπαρο  Ηρακλείου  Κρήτης.

Είναι   Μηχανολόγος  Μηχανικός  και  Ναυπηγός

του  Πολυτεχνείου  Νεαπόλεως  Ιταλίας.

Ζει  στο  Ηράκλειο  Κρήτης.

 

Εργογραφία

 Το  τέλος  της  αθωότητας.(Τυποκρέτα  Καζανάκης-Ηράκλειο) 

  Καθώς  κυλά  το  ρόδινο  ποτάμι.(Τυποκρέτα Καζανάκης-Ηράκλειο)

  Στα  απόκρυφα  τοπία  της  ομορφιάς