Στην Εξορία Της Αφής - Της Ζωής Δικταίου

  Χάντρες  λευκές  

που ταξιδεύουν στη μεσόγειο

φέρνει η παλίρροια  

στα βράχια ένα μαντήλι

πηχτό  σκοτάδι

απ' της ψυχής σου  το υπόγειο

φλόγες  που αφήσαν  τα φιλιά

πάνω στα χείλη.

Σου δάνεισα  ένα  βλέμμα

για  να  δεις  τον ουρανό

ηλιοβασίλεμα,  

σκόνταψε η μοίρα εκεί στο Νότο

στην εξορία της αφής  

σ’ ένα άδειο σπίτι  τριγυρνώ

σκέψη ακυβέρνητη  

στο  μπάρκο μου το  πρώτο.

Αντίπαλος ο χρόνος  

που με πνίγει σαν θηλιά

μαύρισε η θάλασσα  

κι  εγώ μ’ ένα τσιγάρο

μου γράφεις   φεύγω  

με  μια  μονοκοντυλιά

και στον καπνό

πάλι τη σκέψη σου ποντάρω.

Απ’ τα  ολόγιομα  φεγγάρια  

να  ξεφύγω προσπαθώ

χρυσά  κουρέλια  

της ψυχής μου το σεντόνι

μ’ ένα  παράφρονα θεό

πίνω κρασί κι ας τρελαθώ

πως  ξεθωριάζει μιας σκιάς

τ’ άγιο σημάδι  στο μπαλκόνι.

Αύριο … εν ονόματι  της Αγάπης

Ζωή Δικταίου

Κέρκυρα 23 Ιουνίου 2013