Η εκπαίδευση του μυαλού, αλλά και της καρδιάς στο Δημοτικό σχολείο Ανωγείων- Οι μαντινάδες των παιδιών, μετά από ένα διδακτικό παραμύθι

Η έννοια του σχολείου και μια από τις πιο σημαντικές πτυχές της εκπαίδευσης, είναι όταν ο δάσκαλος δίνει χώρο, χρόνο και αέρα στα παιδιά, ώστε αυτά να ξεδιπλώσουν αρετές τους, είτε να δουν το μάθημα με άλλο μάτι, πιο ευχάριστο, κάτι που κάνει πιο δημιουργικές τις ώρες τους στο σχολείο. Τα Ανώγεια είναι τυχερά, καθώς εδώ και δεκαετίες, διαθέτουν εκπαιδευτικούς σε όλες τις βαθμίδες, που γνωρίζουν ότι πράττουν λειτούργημα και όχι επάγγελμα, δίνοντας αυτόν τον απαραίτητο “αέρα” στα παιδιά να αγαπήσουν το μάθημα αλλά και να διευρύνουν τους δικούς τους ορίζοντες.

 

Αφορμή για το μικρό αυτό άρθρο, στάθηκε μια ανάρτηση της δασκάλας του δημοτικού, Αγάπης Καλομοίρη, που μέσω ενός όμορφου διδακτικού παραμυθιού, με έναν αετό, ένα αηδόνι και ένα γάιδαρο, προέτρεψε τα παιδιά να γράψουν μαντινάδες. Τα παιδιά είχαν έτσι όμορφες στιγμές και με τη δασκάλα τους στο σχολείο, αλλά και με τους γονείς τους στο σπίτι, καθώς με χαρά και γέλιο “σκάρωσαν” μαζί μαντινάδες και τις έφεραν την επόμενη μέρα στη σχολική τάξη.

Με αυτούς τους τρόπους μπορούν τα παιδιά να αγαπήσουν το σχολείο, τους δασκάλους, την οικογένεια τους και να μπουν βαθύτερα στη μάθηση, χωρίς να τη θεωρούν βαρίδιο, αλλά τον αέρα που θα τους δώσει την ελεύθερη σκέψη στο μέλλον. Ευχόμαστε πάντα τέτοια, καλή συνέχεια σε όλους.

 Η ανάρτηση της Αγάπης Καλομοίρη είναι η παρακάτω: “Είναι μέρες όπως η σημερινή που νιώθεις μεγάλη ευτυχία να ‘σαι δασκάλα Στ’ Ανώγεια!

να βλέπεις να ενώνεται σαν κλωστή το αίμα των γενεών, αίμα που κουβαλεί, μουσική, ποίηση, τραγούδι, χορό και να εκφράζεται μέσα από τα μικρά παιδιά κι ελπίζεις ότι κάτι θα σωθεί και θα ναι και καλύτερο.

Το μάθημα έλεγε ότι ο αητός ζήλευε τ αηδόνι για το κελάηδημα του και τ αηδόνι τον αητό για το πεταγμά του. Κι ο γάιδαρος τους είπε να μη θέλουν να μοιάσουν σε κανένα παρά να τους αρέσει αυτό που είναι.

Ωραίο μήνυμα και ένα παιδί θυμήθηκε μια μαντινάδα με πουλιά. Ζήτησα από τα παιδιά να μου φέρουν κι άλλες μαντινάδες από το σπίτι με θέμα τα πουλιά και φέραν απίστευτες μαντινάδες! Τόσο που λες πόσο ρηχά είναι τα κείμενα των βιβλίων τους μπροστά στον εκφραστικό πλούτο της προφορικής παράδοσης μας!!! Κι άκαμπτο το σχολικό πρόγραμμα και περιβάλλον!!!

Όλες ωραίες, μα μου μείνε η εικόνα ενός πιτσιρικά που μου είπε πως αφού διηγήθηκε στον πατέρα και τη μητέρα του την ιστορία του αητού και τ αηδονιού, όλοι μαζί κάθισαν κι έφτιαξαν την παρακάτω μαντινάδα:

 

Αϊτέ μου υπερήφανε

Ζηλεύγω τα φτερά σου

Κι εγώ αηδόνι μου μικρό

Ή το κελάηδημα σου!!!

Ωραία γενιά, όμορφος τόπος!!!

Θα κρατήσουμε; σήμερα είμαι αισιόδοξη

μπορούμε θαρρώ.”