Ματιές στο βιβλίο Λασίθι, τόπος Μέγας - Η κούπα των θεών - της Χαρούλας Δικταίου - Kriti traveller

Kriti traveller

Η ΚΡΗΤΗ ΣΤΟN KOΣΜΟ

Επικοινωνήστε μαζί μας - kritipolis@hotmail.com
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

28 Ιουνίου 2021

Ματιές στο βιβλίο Λασίθι, τόπος Μέγας - Η κούπα των θεών - της Χαρούλας Δικταίου


Απέναντι στο μυστήριο του κόσμου και στη συγκίνηση του αποβροχάρη ήλιου, ένα κλαδάκι γιασεμί δευτέρωσε τον

όρκο του στο φως. Μαζί δεν θ’ αφήσουμε τον κόσμο μας να χαλάσει. Ούτε μου περισσεύει η ζωή, μα μήτε και μου φτάνει. Ό,τι μοιράζομαι αγαπώ, αυτό μετρά η καρδιά μου στην κλεψύδρα της ευτυχίας, το «εμείς».

Ώρα που κρεμάστηκε ο καιρός της μνήμης στην κορφή με λέξεις άλλες, για να ξυπνήσει ο πηλός και να φωνάξει: «Κρήτη, Λασίθι, γη ιερή, μάνα αθάνατη…»

Δεν είναι όλες οι μικρές πατρίδες «μητριές». Η κακοτράχαλη στράτα γνωρίζει το βήμα μου. Δικός μου ο τόπος κι ο καιρός, ας σβήσουνε τα φώτα. Σώμα και χώμα του Λασιθιού, μία χαραμάδα φως της Δίκτης κρατώ ανοικτή για να ονειρεύομαι όσα η αγάπη ορίζει ως εντολή και ως εκπλήρωση.


Κι όσο υφαίνει όμορφα, καινούργια ρούχα η μοναξιά στον αργαλειό τής λασιθιώτικης φύσης, πριν η ανάγνωση της απειρίας συλλαβίσει βιαστικά τη χαρά, καθρέφτης γίνεται

ο μικρός Μέγας τόπος, για να συνεχίσει να ασκείται η ψυχή και να εναντιώνεται σ’ εκείνους που λατρεύουν το είδωλό τους, διαλαλώντας πως είναι αυτοί οι σωτήρες και οι φανοστάτες του κόσμου.

Φωτογραφίζοντας την παιδική μου ηλικία και το άμεσο περιβάλλον της τότε καθημερινότητάς μου, αισθάνθηκα ότι είχα μια αξόφλητη επιταγή, ένα χρέος ν’ αναστήσω ό,τι κινδύνευε να χαθεί, να του δώσω πνοή.

Στο Οροπέδιο δεν κατοίκησαν και δεν θα κατοικήσουν ποτέ σκοτεινές σκιές. Δεν τις αντέχει ο τόπος. Το δικό μου Λασίθι είναι το τελευταίο ζωντανό τοπίο που κρατά την ομορφιά και την αξία του καλού παραμυθιού.

Στο Λασίθι κανένα δάκρυ δεν πάει χαμένο. Γίνεται άστρο και νερό και σώζει την ψυχή μας.

 Πίνακας εξωφύλλου: Ρουσσέτος Παναγιωτάκης

Εκδότης ΦΙΛΝΤΙΣΙ

Συγγραφέας Βερίγου Χαρούλα (Ζωή Δικταίου)

Σελίδες 408

Χώρα Έκδοσης ΕΛΛΑΔΑ

Ημερ. Έκδοσης 25-05-2021

Βάρος 1 Kg


Χαρούλα Α. Βερίγου

Βιογραφικό

Η Χαρούλα Α. Βερίγου γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962 και μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Εκεί έμαθε τα πρώτα της γράμματα. Η ζωή την έφερε στην Κέρκυρα, όπου για πολλά χρόνια εργάστηκε ως Διοικητικός Υπάλληλος στη Σχολή Τουριστικής Εκπαίδευσης. Η ίδια η συγγραφέας λέει: «Με γοητεύουν τα γιασεμιά, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες το παλιού καιρού. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν κι όμως η λέξη που με ορίζει είναι το «Αύριο». Πιστεύω στην αγάπη. Αγαπώ τον πεζό λόγο κι ας επιστρέφω πάντοτε στην ποίηση. Ως «Χαρούλα Βερίγου» γοητεύομαι από τη μνήμη της Όστριας και την περηφάνια της Κρήτης. Ως «Ζωή

Δικταίου» επιστρέφω την ευγνωμοσύνη μου στο Ιόνιο φως και στη βροχή».

Εργογραφία της Χαρούλας Α. Βερίγου

«Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις», Ποιητική συλλογή, εκδόσεις Φίλντισι, Νοέμβριος 2020.

«Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα», Διηγήματα, εκδόσεις Φίλντισι, Νοέμβριος 2019.

«Αύριο στάχυα οι λέξεις», Ποιητική συλλογή, εκδόσεις Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018.

«Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα», Διηγήματα, εκδόσεις Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018.

«Μια κούρσα για τη Χαριγένεια», Μυθιστόρημα, εκδόσεις Φίλντισι, Μάιος 2017.

«Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο», Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015.

«Ιστορίες για φεγγάρια», Παιδική Λογοτεχνία, εκδόσεις Έψιλον, 1996.

Συμμετοχές σε συλλογικά έργα

«Γράμματα της ποίησης», Ποιητική ανθολογία, εκδόσεις Ατέχνως, 2020.

«Μονόλογοι», Ποιητική ανθολογία, εκδόσεις το βιβλίο, 2017.

Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη, τον Ανδρέα Ζιάκα, τον Γιάννη Νικολάου, τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και τον Θοδωρή Καστρινό.


ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Τριαντάφυλλα» οι λέξεις της κι απλώνονται στον κόσμο.

Με τη Χαρούλα Βερίγου μας συνδέει ο ίδιος πόθος του νόστου για το γενέθλιο τόπο, το Οροπέδιο Λασιθίου, ίσως επειδή και οι δύο διάγουμε τη ζωή μας μακριά του. Η λασιθιώτικη γη γίνεται έτσι κρυφός καημός και σύμβολο ενός χαμένου παραδείσου. Και τι είναι αυτός ο «πόθος του νόστου», θα έλεγε κανείς, αν όχι η δίψα της επιστροφής στη μήτρα της γης, σ’ εκείνον τον ωκεανό της ενότητας και της αγάπης απ’ όπου κάποτε αναδυθήκαμε. Έναν τόπο υπαρκτό, ωστόσο, με γεωγραφικές συντεταγμένες και ζωντανά πρόσωπα, έναν τόπο φτιαγμένο από χώμα και όνειρα. Η Αγγέλισσα του Δέτη φαίνεται θα μας έγραψε στο μοιρόγραφτό μας ετούτη τη συνάντηση, η Χαρούλα να γράφει κι εγώ να βυθίζομαι λέξη λέξη στα μαργαριτάρια της μνήμης της και να τους δίνω την ορδινιά του διορθωτή και επιμελητή. (Και ποιος να το εψυχανεμίζουντανε;)

Η Χαρούλα Βερίγου αποκαλύπτει τα μυστικά της επιστροφής της στη γενέθλια γη, εκεί που οι ιστορίες γίνονται θρύλοι και μύθοι, εκεί που η φαντασία και η πραγματικότητα είναι αξεχώριστες. Σε υψώνει στο Λασίθι του τότε, του τώρα και του αύριο, «από το βαθύ του χρόνου ίσαμε το πολύ τ’ ουρανού». Σε παρασέρνει με τη γλωσσική της δεξιοτεχνία στη νοσταλγική της περιπλάνηση και με τον τρόπο της ξυπνά τις αισθήσεις σου.

Να, το Οροπέδιο Λασιθίου! Δεκαοχτώ χωριά «στο απάνω δώμα της γης». Οι ανεμόμυλοι γυρνούν, νιώθεις την Όστρια στο πρόσωπό σου και το νερό το δροσερό στα δάχτυλα. Βλέπεις ολοκάθαρα τις Αγγέλισσες και τις Μοσκοκούζουλες, χορεύεις με τις νεράιδες, λαχταράς με τις ιστορίες τους. 

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ


Η γραφή της Χαρούλας έχει απεύθυνση σα σε κάτοπτρο, σε προ(σ)καλεί να δεις μαζί της εκείνο που επιμένει να διαφεύγει σε «πουλητάδες καιρούς», το μαγικό πυρήνα της

ζωής, όπως διαφεντεύεται στο Λασίθι, να θυμηθείς κι εσύ το ξεχασμένο κομμάτι του κυττάρου σου. Η ίδια καθρεφτίζεται στο ετερώνυμο «Ζωή Δικταίου», τιμώντας τη Δίκτη και τη Δίκτυννα. Στο πέρασμά της από τα χρόνια της αθωότητας στα χρόνια της ωριμότητας, η συγγραφέας παρουσιάζεται σε ενότητα με την ποιήτρια.

Ο λόγος της, ανάγλυφος και λυρικός, αποθησαυρίζει λέξεις, νοήματα, αξίες κι εμπλουτίζεται με ιστορικές πληροφορίες και διηγήσεις στη λασιθιώτικη ντοπιολαλιά, για να ολοκληρωθεί σ’ ένα δοξαστικό κρεσέντο κι έναν ποιητικό συνεπαρμό. «Τριαντάφυλλα» οι λέξεις της κι απλώνονται στον κόσμο.

Γεωργία Βεληβασάκη

Ερμηνεύτρια / Ποιήτρια


Με όχι κριτική ματιά

Δεν συνηθίζω να κάνω κριτική σε βιβλία. Διττός ο λόγος. Αφ’ ενός, γιατί όσο και να θελήσεις δεν μπορείς να εισέλθεις στον ψυχισμό του συγγραφέα με ασφάλεια όταν το έγραφε (εδώ μιλώ ως ειδικός), αλλά αφ’ ετέρου –και κυρίως– γιατί, όπως λέγει ο Γιώργος Χειμωνάς, «ο Λόγος λέγει, δεν λέγεται». Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις αισθάνομαι ανασφαλής και φοβάμαι μη γίνω άδικος ή αντιθέτως εκφραστώ με υπερβολικό και ως εκ τούτου πάλι άδικο τρόπο για τον συγγραφέα.

Διαβάζοντας το βιβλίο, όμως, που είχε την ευγένεια να μου στείλει η Χαρούλα (μου αρέσει να τη λέω έτσι), αυθόρμητα μου γεννήθηκαν εσωτερικά πράγματα και απλώς τα μοιράζομαι μαζί σας.

Ο λόγος της μεστός, στακάτος, γέμει εικόνων, που εναλλάσσονται με γρήγορο ρυθμό, συμπαρασύροντας συναισθήματα. Μετουσιώνει τα βιώματά της, παιδικά κυρίως, σε καθάριο Λόγο που λέγει... σε σκέψεις του αναγνώστη που τον οδηγούν στις ανώτερες και ευγενέστερες σφαίρες της ύπαρξης.

Το σπουδαιότερο, όμως, κατά τη γνώμη μου, που διακρίβωσα, είναι εκείνο το «Duente», όπως το έλεγε ο Federico Garcia Lorca, που τη διακατέχει ως συγγραφέα, αυτή, δηλαδή, την ακριβή ιερή πρωτόγονη ορμή της γραφής, που τη βλέπεις σπάνια πια στους χαλεπούς καιρούς μας.

Ολόψυχα της εύχομαι να συνεχίζει έτσι.

Νίκος Ε. Μακαρώνας

Ψυχίατρος Παιδιών & Εφήβων


«Και στην αθάλη του καιρού, Λασίθι, τόπος Μέγας»

Η χαρισματική συγγραφέας Χαρούλα Βερίγου (φ.ψ. Ζωή Δικταίου) μέσα από το νέο και πολύ ενδιαφέρον, λογοτεχνικά και επιστημονικά, βιβλίο της με τον τίτλο «Λασίθι, τόπος Μέγας», καταπιάνεται με λογοτεχνικά αφηγήματα, που έχουν ως κεντρικό τους περιεχόμενο την πραγματικά πάμπλουτη Μυθολογία, καθώς και την ιστορία του τόπου της, του Οροπεδίου Λασιθίου. Ο σκοπός της διπλός: να προβάλει τη σπουδαία πολιτιστική προσφορά του στον κόσμο και συγχρόνως να χαρίσει μια απολαυστική λογοτεχνική διήγηση στο κοινό της.

Η συγγραφέας, με μεθοδικότητα, αλλά και πρωτοτυπία, μέσα από τα άριστα λογοτεχνικά της αφηγήματα, ταξιδεύει και ξεναγεί τον αναγνώστη στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το περίφημο Οροπέδιο Λασιθίου. Μαθαίνουμε ότι το Οροπέδιο βρίσκεται στις αγκάλες του ιερού βουνού της Δίκτης, ότι εκεί βρίσκεται το Δικταίον Άντρον, το σπήλαιο όπου η θεά Ρέα γέννησε τον Δία κι όπου ο θεός, όταν ανδρώθηκε, συνευρέθηκε ερωτικά με την πριγκίπισσα Ευρώπη, καρπός των οποίων ήταν ο Μίνωας, όπου, επίσης,

ο Μίνωας πήρε τις θείες εντολές από τον πατέρα του τον Δία και τις έκανε νόμους των ανθρώπων κ.ά.

Πληροφορεί, επίσης, τον αναγνώστη ότι στο Οροπέδιο Λασιθίου είχαν το κεντρικό τους αρχηγείο οι Κρήτες καπετάνιοι σε όλους τους αγώνες για την ελευθερία της Κρήτης κι εκεί έγιναν οι μεγαλύτεροι αντιστασιακοί αγώνες για την απελευθέρωσή της, όπως η ιστορική Μάχη του Λασιθίου (21-30/5/1867), απ’ όπου μετά πήρε ο νομός την ονομασία του. Επίσης, μιλά για τη ζωή των κατοίκων του Λασιθίου που δεν ήταν πάντα ανθηρή, όμως, ποτέ δεν το έβαλαν κάτω μπροστά στις κατά καιρούς άσχημες συνθήκες της ζωής. Πάλεψαν, εργάστηκαν και κατάφεραν να δαμάσουν φύση κι εχθρούς και να δημιουργήσουν ένα θαυμάσιο πολιτισμό κι έναν παραδεισένιο τόπο.

Είναι ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα, εικόνες, μυθικές και ιστορικές αναδρομές, που σε κάνουν να νομίζεις ότι ζεις την κάθε εποχή. Δεν πρόκειται, βεβαίως, για βιβλίο ιστορικό, αλλά για βιβλίο λογοτεχνικό με ιστορικές αναφορές. Η γλώσσα της αφήγησης, ανάγλυφη και λυρική, εμπλουτίζεται με ιστορικές πληροφορίες και τοπικές διηγήσεις. Οι αναφορές σα μυθολογικά και ιστορικά γεγονότα είναι απόλυτα εξακριβωμένες. Εξιστορούνται δε

και σε έμμετρο λόγο, ώστε η αφήγηση να καθηλώνει τον αναγνώστη και λογοτεχνικά.

Οι σελίδες και τα γεγονότα τρέχουν σα νεράκι. Εξαιρετική πλοκή, έντονα συναισθήματα, μοναδικός τρόπος αφήγησης. Η παραστατική αφήγηση, ο συγκερασμός ηρώων, μυθολογιών και συναισθημάτων, όλα αναδύονται περίτεχνα και είναι αποτέλεσμα της μοναδικής μαστοριάς της συγγραφέως. Είναι πραγματικά ένα πολύ ενδιαφέρον έργο. Με γέμισε συναισθήματα, με ταξίδεψε σε μέρη κι εποχές, κάνοντάς με να νιώθω ότι ζω μαζί με τους ήρωες την εξέλιξη της ιστορίας. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί, όχι μόνο από τους Λασιθιώτες, αλλά από όλους!

Συγχαρητήρια στην αγαπημένη και καταξιωμένη συμπατριώτισσά μου συγγραφέα Χαρούλα Βερίγου για το νέο αριστουργηματικό της βιβλίο. Καλοτάξιδο!

Αδαμάντιος (Μάκης) Κρασανάκης

Συγγραφέας


Η Χαρούλα Βερίγου δεν είναι συγγραφέας, είναι φωνή

Τύχη αγαθή με ευνόησε να μοιράζομαι με τη Χαρούλα Βερίγου κοινή ρίζα καταγωγής, το Οροπέδιο Λασιθίου, έναν τόπο όπου γεννηθήκαν θεοί και μεγαλούργησαν άνθρωποι, δημιουργώντας μαζί έναν πολιτισμό που διαρκεί πέντε χιλιάδες χρόνια. Ο πολιτισμός, άλλωστε, δεν είναι άλλο παρά ο τρόπος που ο άνθρωπος προσαρμόζεται στο περιβάλλον του και συνδιαλέγεται με αυτό. Και οι Λασιθιώτες, από την προϊστορία έως σήμερα, έχουν το μεγάλο προνόμιο να ζουν σε μια παραδεισένια φύση.

Η ζωή τους, ωστόσο, δεν ήταν παραδεισένια… Άλλοτε αντιμάχονταν τη φύση και υπέμεναν τη μανία της κι άλλοτε κατάφερναν να τη δαμάσουν και να δημιουργήσουν τέχνεργα και πνεύμα.

Η αιώνια αυτή πάλη του Λασιθιώτη με τη φύση είναι που δημιούργησε έναν πολιτισμό, που δεν έχει σκοτεινές και υποχθόνιες φιλοσοφίες. Έχει μόνο φως. Το φως της λασιθιώτικης φύσης! Αυτό το φως οι Λασιθιώτες δημιουργοί αποτυπώνουν στα έργα τους, άλλος με το

άροτρο, άλλος με το πινέλο και τη χρωστήρα, άλλος με την πένα.

Η Ζωή Δικταίου, η δική μας Χαρούλα Βερίγου, είναι μια νεράιδα των λέξεων, που αποτυπώνει αυτό το φως του Λασιθίου στα κείμενα της. Οι λέξεις της είναι φλέβες που μέσα τους «κυλάει αίμα», παραφράζοντας τον Γιάννη Ρίτσο. Μέσα από τις λέξεις της ακούς τη συριστή προφορά των προγόνων της, γεύεσαι το «κρυγιό» νερό, που βγαίνει από τη γης με το γεράνι, βλέπεις το φως που απλόχερα δώρισε η Μεγάλη Μητέρα Ρέα στο γιο της Δία και στους απογόνους του.

Στο παρόν δοξαστικό, για το Οροπέδιο, σύνθετο αφήγημα, το οδοιπορικό ταξίδι τής ψυχής τής συγγραφέως στο γενέθλιο τόπο, Χαρούλα και Ζωή γίνονται ένα.

Η Ζωή Δικταίου δεν είναι ποιήτρια, είναι αερικό. Πετάει σα μέλισσα στους ανθούς των λέξεων. Η Χαρούλα Βερίγου δεν είναι συγγραφέας, εναι φωνή. Είναι ο ψίθυρος και η κραυγή όλων των γυναικών αυτού του κόσμου, που μιλούν με τα γιασεμιά και πληρώνουν το τίμημα της επιλογής τους.

Ευλογία θεού που τη γνώρισα.

Ευλογία μοίρας καλής, που ήθελε να γίνω κοινωνός της τέχνης της.

Όλγα Τσούρτη - Αρχαιολόγος


Ταξίδι γόνιμο το νέο βιβλίο της Χαρούλας Βερίγου.

Φτερούγες ανοίγει πάνω από την Κρήτη και το Λασίθι, μα η πτήση τής γραφής της αγκαλιάζει ολάκερη την Ελλάδα. Τόπο γόνιμο κάνει τη σελίδα η συγγραφέας – χώμα, ρίζα και δεντρί που βλασταίνει καρπούς. Γαλανόλευκης χροιάς οι ιστορίες της, με λέξεις-πλάσεις και εικόνες-συναισθήματα. Τόσο στα αφηγήματα όσο και στα ποιήματά της η συγγραφέας, με γλώσσα λαλέουσα, ηχοχρωματιστή, γιομάτη συναίσθημα, διατηρεί ακόπαστο το πείσμα για ζωή και ελπίδα. Βουτήξτε μέσα στα κείμενα, διαβάστε, γροικήστε, ταξιδέψτε και σίγουρα θα ζήσετε σαν έναν από τους ήρωές της.

Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης

Συγγραφέας


Με συγκινήσατε αφάνταστα!

Η αναφορά σας στο όνομά μου και στη μόνιμη έκθεση ζωγραφικής στο Λαγού είναι ό,τι πιο πολύτιμο μού προσφέρθηκε ποτέ και ως τέτοιο θα το κρατήσω. Τα λόγια σας δείχνουν μεγαλοσύνη ψυχής. Σας είμαι ευγνώμων.

Με εντυπωσίασε ο συναρπαστικός τρόπος γραφής, η ευγένεια, η ευαισθησία και το συναίσθημα, που πλημμυρίζουν τα κείμενά σας και προπάντων, η πρόδηλη αγάπη σας για τον τόπο μας. Ανυπομονώ να αποκτήσω το βιβλίο σας. Εύχομαι η ζωή να σας χαρίζει τα πιο ακριβά της δώρα.

Γεώργιος Παναγιωτάκης

Ζωγράφος


Ένα προσκύνημα, που δεν απελευθερώνει μόνο την ίδια, αλλά και τον αναγνώστη.

Στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας θα δείτε να ξεδιπλώνονται με τη λογοτεχνική μαεστρία της Χαρούλας Βερίγου –ή Ζωής Δικταίου, όπως είναι το ποιητικό της ετερώνυμο– οι θρύλοι και οι μύθοι του Οροπεδίου Λασιθίου σε απόλυτη αρμονία με την προσωπική της «μυθολογία» και το νόστο της επιστροφής της στη γενέτειρα. Οι λέξεις της, φως καθαρό, συνθέτουν το μωσαϊκό της μνήμης και ανάγουν τον κάμπο του Λασιθίου σε τόπο συμβολικό ενός κόσμου αγνού και παραδείσιου. Με εξομολογητικό ύφος, με λυρικότητα και φαντασία συνθέτει ένα προσκύνημα, που δεν απελευθερώνει μόνο την ίδια, αλλά και τον αναγνώστη.

Μανόλης Τσιχλάκης

Φιλόλογος


Θα γίνεις ένα, με τον τόπο αυτό, το μικρό, το Μέγα...

Το βιβλίο της Χαρούλας Βερίγου είναι ένα ταξίδι στη γενέθλια γη, φορτωμένο με θύμησες παλιές, αναμνήσεις από πρόσωπα και γεγονότα, νοσταλγία, αγάπη, πάθος. Διαβάζοντάς το αισθάνεσαι ότι θ’ ανοίξεις τα μάτια του και θα αντικρίσεις την αγέρωχη Δίκτη, το σπήλαιο που γεννήθηκε ο αρχαίος θεός, ο Δίας, και τους ανεμόμυλους να γυρίζουν στην τροχιά του χρόνου. Ακόμη θα νιώσεις βαθιά στην ψυχή την ευωδιά των λουλουδιών, θ’ ακούσεις στο φράχτη τα αγριοπούλια να κελαηδούν, θα παίξεις ξανά μαζί με τ’ άλλα παιδιά τα παιχνίδια της νιότης σου, θα μυρίσεις φρέσκο ζεστό ψωμί, θα ακούσεις ιστορίες ξεχασμένες στα συρτάρια της μνήμης, θα τραγουδήσεις τη χαρά και τον πόνο σου με το θιαμπόλι και τη λύρα, θα χορέψεις χορούς λυτρωτικούς, πετώντας έως τον ουρανό και δεν θ’ αντισταθείς στο πολύ της αγάπης. Θα γίνεις ένα, εντέλει, με τον τόπο αυτό, το μικρό, το Μέγα...

Δονατέλλα Κομίνη

Εγκληματολόγος / Κοινωνιολόγος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Post Top Ad

.............