Μέσα στην πολυφωνία των καφενείων αναζητούμε τα κοινά χαρακτηριστικά: Βρίσκονται όλα τους σε ισόγειους χώρους βαμμένους με ζωηρά χρώματα, πολύ συχνά με γαλαζοπράσινες λαδομπογιές. Εχουν μεγάλα παράθυρα, ξύλινα τραπέζια και καρέκλες με ψάθα. 

Ενας πάγκος, το τεζιάκι, χωρίζει τον δημόσιο χώρο των θαμώνων από τον ιδιωτικό χώρο της κουζίνας, μια σόμπα με μπουρί στο κέντρο του μαγαζιού ζεσταίνει τους πελάτες τον χειμώνα, στους τοίχους ένας καθρέφτης και χάρτες, φωτογραφίες, αποκόμματα εφημερίδων, ζωγραφιές ντόπιων καλλιτεχνών, ένας μαυροπίνακας με τον τιμοκατάλογο του μαγαζιού.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΤΡΑΜΠΑΚΟΥΛΑ
ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΑΡΑΣΠΟΡΙ ΔΗΜΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ

Λειτουργεί απο το 1971 με τον Μανώλη και την Άννα ακούραστοι μα και συνάμα γελαστοί και ευπρόσδεκτοι όπως συμβαίνει σε κάθε γωνιά της επαρχίας Σητείας αλλά και ολάκερης της Κρήτης.

Μικρός χώρος με παλιά έπιπλα, κεντημένα στο χέρι πορτραίτα κρητικών χορευτών, κρεμασμένα μαντήλια και μπαστούνες που βοήθησαν και βοηθούν ακόμα τα κουρασμένα πόδια .

Με την φιάλη υγραερίου το μικρό κουζινάκι που γεννάει μυρωδιές και γεύσεις, και μοιράζει απολαύσεις στους πελάτες.

Παλιό παντοπωλείο ή πιο σωστά καφενείο-μπακάλικο με προϊόντα που έχρηζαν άμεσης ανάγκης για τους λιγοστούς τότε κατοίκους.

Μας διηγείται ο κύριος Μανώλης ότι άνοιγε το πρωί μόνο για να πιουν τον πρωινό τους καφέ οι χωριανοί που έφευγαν για τα χωράφια τους ή την Σητεία και μετά έκλεινε για να πάει και αυτός στις δικές του δουλείες.

Το απογευματάκι και το βράδυ ζωντάνευε και έσμιγε ανθρώπους και κουβέντες.

Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα είναι ανοιχτό μας λέει αλλά όσο θα είμαι εδώ θα κάνουμε παρέες και θα περνάμε την ώρα μας όμορφα.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΣΣΑΛΗ ΤΗΣ ΔΟΞΑΝΙΑΣ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΑΡΑΣΠΟΡΙ ΔΗΜΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ

Το καφενείο-μεζεδοπωλείο «Κασσαλής» της Δοξανιάς Πλατή.

Ενας πέτρινος παραδοσιακός χώρος που θυμίζει λαογραφικό μουσείο με εκθέματα παλιών αντικειμένων κρεμασμένα στους τοίχους που σε ταξιδεύουν με το μάτι σε χρόνια περασμένα, τότε που όλα αυτά τα εκθέματα ήταν εργαλεία συγχωριανών που με την χρήση τους έβγαζαν το μεροκάματο τους.

Υλικά όπως ξύλο και πέτρα έγιναν στα χέρια και στο μεράκι των ιδιοκτητών φωτιστικά, τραπέζια, και κάθε λογής χρήσιμο εργαλείο για τον πελάτη.

Παλιό καφέ παντοπωλείο ήταν του Φ. Ιωάννη Παπαδάκη που πλέον ξαναπήρε ζωή με κόσμο να σμίγει και να γεύεται κρητικά εδέσματα, καλό κρασί και τσικουδιά.

Χαρακτηριστικές γωνιές που φιλοξενούν τον κόπο και τα αναμνηστικά αντικείμενα του ιδιοκτήτη.

Η παλιά ταμπέλα του πρώτου καφενείου, η φωτογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου, το παλιό ξύλινο βαρέλι που έγινε τραπεζάκι και η χαρακτηριστική επιγραφή σε μαυροπίνακα που λέει : Μην μου κάνετε προξενιά δεν έχω προίκα την ήπια όλη.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΕΝΕΡΑΤΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Στο χωριό Βενεράτο του δήμου Ηρακλείου συναντάμε 2 παλιά παραδοσιακά καφενεία  του Στέφανου Σταυρουλάκη που αν και νέος στην ηλικία διατηρεί το καφενείο και σμίγει μικρούς και μεγάλους.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΕΝΕΡΑΤΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΜΕΤΟΧΙ  ΤΟΥ ΟΡΟΠΕΔΙΟΥ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Η χρήση και το είδος του καφενείου διαφοροποιούν τη διακόσμηση αλλά και τα προσφερόμενα ποτά και εδέσματα. Στα καφενεία στα λιμάνια και στους σταθμούς λεωφορείων φαρδείς πάγκοι προσφέρονται για έναν σύντομο ύπνο, αλλού οπωροκηπευτικά από το περιβόλι του καφετζή και τοπικά προϊόντα διατίθενται προς πώληση, αλλού το καφενείο είναι μαζί παντοπωλείο, κρεοπωλείο, πρακτορείο εισιτηρίων, ψιλικατζίδικο, τσαγκάρικο. Τα δημοφιλή κουρεία-καφενεία της Τουρκοκρατίας έχουν εκλείψει.



ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΡΑΦΤΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΠΗΛΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΕΘΥΜΝΗΣ  

Ο κυρ Γιώργης ( Ράφτης ) απο το χωριό Σπήλι του Νομού Ρεθύμνης στο καφενείο του που κρατάει ακόμα το άρωμα και τα χρώματα μίας άλλης εποχής που δυστυχώς χάνεται τουλάχιστον στις μεγαλουπόλεις.

Από την πρώτη ματιά το καφενείο του κυρ Γιώργου ξεχωρίζει. Ένας παλιακός καφενές με τις ψάθινες καρέκλες τα μεταλλικά τραπεζάκια με ίχνη του καιρού απάνω του. Μπαίνοντας στο μαγαζί ίδια εικόνα. Μ’ αυτό που σου τραβά την προσοχή στο βάθος πλάι στην κουζίνα είναι ένας πάγκος με μια ραπτομηχανή: “Ήμουν ράφτης από παλιά” αφηγείται ο κυρ Γιώργης “έραβα κρητικές βράκες, ευρωπαϊκά κουστούμια αλλά και στολές αξιωματικών, χωροφυλάκων, αγροφυλάκων. 

Τα τελευταία χρόνια αρκούμαι στις επιδιορθώσεις, στενέματα, κοντέματα, μπαλώματα. Ο κόσμος πια ταξιδεύει στην πόλη και παίρνει τα ετοιματζίδικα τα ρούχα”.

Το καφενείο-ραφείο στο Σπήλι διατηρείται εδώ και 45 χρόνια από τον καφετζή που έκλεισε αισίως τα ογδόντα. Ένας από τους τρεις γιούς του θα πάρει τη σκυτάλη… τουλάχιστον στους καφέδες, στις ρακές και στους μεζέδες… και λέγοντας μεζέδες δεν λέμε τίποτα παρά τη λιχουδιά της οφτής πατάτας, το σήμα κατατεθέν του καταστήματος.

Ξεθωριασμένες φωτογραφίες βασιλιάδων, πρωθυπουργών και βουλευτών στους τοίχους μαρτυρούν τις πολιτικές προτιμήσεις κάθε τόπου και τις ιστορικές εξελίξεις στην Ελλάδα, φλοξενούν τα καφενεία της υπαίθρου σε κάθε γωνιά της Κρήτης.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΝΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΧΟΣ

Το Ιστορικό, Παραδοσιακό Καφενείο ''ο Σκοτεινιανός'' ευρίσκεται στον Μοχό της επαρχίας Πεδιάδος, στον Νομό Ηρακλείου Ηρακλείου Κρήτης ..

Ο Σκοτεινιανός ήταν Οπλαρχηγός στην περιοχή και αγωνίστηκε εναντίων των Τούρκων την δεκαετία του 1890-1900....όπως και αργότερα κατα την εισβολή των Γερμανών το 1941...[λεγόταν Σισαμάκης Γεώργιος και το Σκοτεινιανός προσδιορίζει την γεννέτηρά του Σκοτεινό-Πεδιάδος..]Ήταν Παππούς του ιδιοκτήτη Γεωργίου Διαμαντάκη και υπήρξε ο κτήτωρ του Καφενείου...

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΣΚΟΥΛΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΑΝΩΓΕΙΑ

Στο καφενείο του Σκουλά στα Ανώγεια της Κρήτης, φωτογραφίες και αποκόμματα εφημερίδων στους τοίχους αφηγούνται την ιστορία της Αντίστασης στο νησί και ο 85χρονος Μίχαλος Σκουλάς συμπληρώνει τα κενά διηγούμενος τη δική του συμμετοχή και τις προσωπικές του αναμνήσεις.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΑΒΥΣΣΙΝΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΚΑΛΑΝΙ

Υπήρξε το πρώτο μαγαζί του αείμνηστου Γιώργη Σφακιανάκη - Αβυσσινού του γνωστού βιολάτορα απο το Σκαλάνι του δήμου Ηρακλείου.

Απο την δεκαετία του 1960 όπου και πρωτολειτούργησε και ώς μουσικό στέκι.

πλέον ανήκει στον γιό του Κωστή Αβυσσινό επίσης γνωστό μουσικό.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ  - ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΜΑΡΙ ΠΕΔΙΑΔΟΣ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΤΑΛΑΓΑΡΙ  ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΡΧΑΝΩΝ ΑΣΤΕΡΟΥΣΙΩΝ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΕΞΩ ΜΟΥΛΙΑΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΗΤΕΙΑΣ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΟΣ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ  ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΑΘΗ 
ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΙΣΣΑΜΟΥ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΟΝΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΟΣ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΓΑΛΑΤΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΟΣ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΕΝΤΑΜΟΔΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΛΕΒΙΖΙΟΥ

ΤΟ ΚΑΦΕΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΡΟΥΧΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΣΤΕΛΛΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΤΟ ΚΑΦΦΕ ΜΑΡΕΝΤΗ ΣΤΟΝ ΒΑΜΜΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΟΡΡΟΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΑΒΔΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΦΥΛΑΚΗ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ

Λειτουργεί από το 1924 και υπήρξε αγαπημένο καφενείο του Ελ. Βενιζέλου. Με 10 μόλις τραπεζάκια, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι κουβαλούν επάξια την ιστορία του.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΓΚΟΓΚΟΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΧΩΡΙ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

Τ΄ Ανώγεια έχουν πολλές γραφικές παραδοσιακές ταβέρνες και καφενεία με αυθεντικές ντόπιες σπεσιαλιτέ φτιαγμένες από αγνά υλικά σε σπιτικές συνταγές. 

Kαφενεία που κρατούν τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα με ανθρώπους απλούς, φιλικούς και με διάθεση να σε εξυπηρετήσουν και να σε κεράσουν.

Στο περαχώρι απέναντι απο το σπίτι του Νίκου Ξυλούρη υπάρχει το καφενείο του Γκόγκου ένα μικρό καφενείο με φωτογραφίες  γεμάτες αναμνήσεις κρεμασμένες στους τοίχους.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΑΡΑΝΤΑΥΓΑΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Σαρανταυγά. Μια λέξη, να τη λες μονορούφι και να την τονίζεις σωστά, στο τελευταίο «α». Όνομα και πράμα τα Σαράντα Αυγά, άμα δεις την ταμπέλα του μαγαζιού. Μετρημένα, πέραν πάσης αμφιβολίας, δίπλα στο γερμένο καλάθι τους, ολόκληρα, άσπρα τα πιο πολλά μα και λίγα χρωματιστά, κατά τα κέφια και το άντερο της κότας που τα γέννησε. Από το 1924 αδέλφια, από το 1924! Ο Γιώργης ο Σταθάκης, τρίτη γενιά κουμάντο του μαγαζιού, μου λέει την ιστορία, ανάμεσα στις παραγγελιές και τα σερβιρίσματα. Όχι μόνο στους πελάτες του μαγαζιού του, μα και στα γύρω μαγαζιά. Αεικίνητος, ζωντανός, φίλος με όλους, μα κυρίως καλό κοπέλι. Και μερακλής.

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΤΗΝ ΝΥΒΤΙΤΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΟΣ Το καφενείο Καλή Καρδιά του Ευάγγελου Παπουτσάκη στη Νύβριτο Ηρακλείου Κρήτης έχει μια ιστορία που βαστά από το 1923, κοντά στον έναν αιώνα. Είναι ίσως το μοναδικό στην Κρήτη που διατηρεί ακόμα τον διπλό χαρακτήρα καφενείο-σαμαροποιείο. Πράγματι το καφενείο του 85χρονου κυρ-Ευάγγελου, πάνω στη δημοσιά στις παρυφές του χωριού έχει δύο χώρους. Ο ένας, το τυπικό παραδοσιακό καφενείο με τους ξύλινους καναπέδες του, τα τραπεζάκια με τις χωριάτικες ψάθινες καρέκλες, την ξυλόσομπα, το τεζιάκι του καφετζή και ο άλλος, δίπλα σε ένα άλλο δωμάτιο που επικοινωνεί με εσωτερική πόρτα, το εργαστήρι του πεταλωτή-σαμαροποιού.  ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΟ ΔΡΑΠΕΤΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΑΣ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΟΡΤΥΝΑΣ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Ο ΤΖΙΡΙΝΤΑΝΗΣ ΣΤΑ ΑΝΩΓΕΙΑ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Ο ΓΙΩΡΓΑΝΤΑΣ ΤΑ ΑΝΩΓΕΙΑ