Το περίεργο 2020 αποσύρεται. Έτσι απλά όμως;

Του Ιωάννη Αντύπα

 Πώς το λέγανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το ότι πίσω από κάθε κακό κρύβεται και ένα καλό; «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», έτσι δεν είναι; Το μάθαμε και στο σχολείο…Το εμπεδώσαμε όμως; Μάθαμε να ανακαλύπτουμε αυτό ακριβώς το «καλό» σε καταστάσεις αρνητικές;

Στις δεκαετίες αυτές που ζούμε, δύσκολα κανείς θα βρει κανείς πιο περίεργη, αρνητική και δυσκολοβάδιστη χρονιά από την φετινή. Ένα ακόμα στοιχείο που την κάνει μοναδική, είναι πως όλα αυτά αφορούν προσωπικά κάθε ένα από τα 7,6 δις κατοίκων αυτού του πλανήτη, κάθε χώρα, κάθε τομέα δραστηριότητας και κάθε κοινωνική τάξη: πχ από τον Τραμπ μέχρι έναν καθαριστή υπονόμων σε κάποια ασιατική χώρα όλοι διέτρεχαν χοντρικά και σχετικά παρόμοιο κίνδυνο κίνδυνο να προσβληθούν από τον covid-19. Είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς μια ανάλογη περίοδο στην σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας – ίσως και ένας παγκόσμιος πόλεμος να ωχριά- μπροστά στο πόσο ισομερώς (δίκαια θα έλεγε κανείς) ευάλωτη ήταν η ανθρωπότητα.

Και να’μαστε λοιπόν, εδώ και τώρα, 31 12ου της χρονιας αυτής, περίπου 11 εκατομμύρια νοματαίοι, σε αυτήν την μικρή χώρα να αναστοχαζόμαστε, όσοι τουλάχιστον διαβάζετε αυτό το κείμενο, ποιο είναι το καλό τού ρητού της αρχής, ποιο ή ποια είναι τα θετικά αυτής της χρονιάς.

2020: Ένας αυστηρός χρόνος γεμάτος…

…μηνύματα. Και το ερώτημα είναι αν τα μηνύματα αυτά έγιναν και μαθήματα! Ας δούμε μερικά, έχοντας υπόψιν πως και τα μηνύματα και τα μαθήματα για να είναι χρήσιμα πρέπει να λέγονται χωρίς πολλές ευγένειες και φιοριτούρες: κατευθείαν και χύμα… :

Έμαθε η κυβέρνηση πως όταν έχει -και πολύ σωστά- τους ειδικούς πλάι της να την συμβουλεύουν συνεχώς, δεν νοείται να επαναπαύεται ούτε μία στιγμή στις δάφνες της καταπληκτικής αρχικής της επιτυχίας, όπως παραδέχτηκε ο Πρωθυπουργός;

Έμαθαν οι υπουργοί πως σε στιγμές κρίσης όπως η φετινή δεν νοείται να «κρύβεται» κανείς και ότι μέσα σε αυτούς τους δύσκολους μήνες ο κόσμος περίμενε εκτός από τα μέτρα για την αντιμετώπιση του ιού, δημιουργικές λύσεις σε θέματα που όλοι γνωρίζουν πως ταλανίζουν την χώρα; Εκτός από μερικές σημαντικότατες εξαιρέσεις, πού ήταν τα δημιουργικά, νεωτεριστικά, αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον ώστε να τα δει η κοινωνία και να αναπτερωθεί έστω και λίγο το πεσμένο ηθικό;

Έμαθε η αντιπολίτευση σε μια περίοδο τέτοιας παγκόσμιας κρίσης, να μην φοβάται να ενισχύσει ανοιχτά, ξεκάθαρα, μεγαλόφωνα τις επιτυχημένες προσπάθειες της κυβέρνησης στην πρώτη φάση και όχι να σιωπά σχεδόν «δυστυχώντας»; Έμαθε να λέει ξεκάθαρα, ανοιχτά και συστρατευμένα ΝΑΙ στις μάσκες, ΝΑΙ στο εμβόλιο, ΝΑΙ στα περιοριστικά μέτρα και όχι να σύρεται σιωπώντας όπως πχ στον εμβολιασμό χωρίς κάμερες, όπως ο αμφίσημος αρχηγός του Σύριζα, ειδικός στα πανό εγκαινίων μετρό και μάλιστα με πολλές κάμερες;

Έμαθαν οι πολιτικοί ότι τελικά ότι πουν σε θέματα ύψιστης σημασίας, τούς γυρίζει μπούμερανγκ ως φάρσα που οι ίδιοι δημιούργησαν; Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθούν τα σκωπτικά σκίτσα που συνέδεσαν το ΟΧΙ των γιατρών στον κο Τσίπρα αν πονάει το εμβόλιο, με το δικό του ΟΧΙ που μετέτρεψε σε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα;

Έμαθε η εκκλησία και οι λειτουργοί της να μην αναπηδούν τρομοκρατημένοι όταν καλούνται εξ ανάγκης να εφαρμόσουν εγκόσμια μέτρα επιστημόνων και πως κάτι τέτοιο δεν αμφισβητεί τί πιστεύουν;

Μάθανε οι εκπρόσωποι του τύπου να μην αναδεικνείουν τα φαιδρα «νέα» ή τα fake news αλλά και αν υπήρχε, να αναδεικνύουν και την σοβαρή αλλά μη αρεστή άλλη άποψη;

Μάθαμε όλοι εμείς πως τα σύνθετα προβλήματα δεν έχουν απλοϊκές απαντήσεις σε επίπεδο καφενείου ή συνωμωσιολόγων;

Μάθαμε όλοι εμείς, αφού αρχίσαμε να μετράμε 100 νεκρούς κάθε μέρα – στο πετσί μας δηλαδή- να πειθαρχούμε σε θέματα απλής λογικής και πως το αντίθετο δεν είναι νεοελληνική μαγκιά ή νεανική έκφραση ελευθερίας;

Μάθαμε όλοι εμείς να στηλιτεύουμε ομόθυμα και έντονα, αντικοινωνικές και φαιδρές πρακτικές διαφόρων ψευτοεναλλακτικών; Είναι ασύλληπτη στον κοινό νου η επίθεση κάποιων φαιδρών επηρμένων στο βιβλιοπωλείο που επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός με το παιδί του κάποιες μέρες πριν.

Μάθαμε όλοι εμείς να μην φοβόμαστε το «Άγνωστο» αλλά να προσπαθούμε να το διερευνούμε αντί μονίμως να το ξορκίζουμε, γυρίζοντάς του την πλάτη; Μάθαμε να ρωτάμε και να προσπαθούμε να ενημερωνόμαστε αντί να δεχόμαστε κάθε τι εύκολο; Ναι η Επιστήμη μιλά με στοιχεία, αριθμούς και λογική. Δεν μιλά με αβασάνιστα πυροτεχνήματα. Ναι η Επιστήμη έχει φτάσει στο σημείο, με παγκόσμια πανστρατιά να προσπαθεί επί έναν χρόνο και να βγάζει αποτελεσματικό εμβόλιο σε 12 μήνες. Με κίνητρο το κέρδος των εταιριών που τους απασχολούν; Ναι και με κίνητρο το κέρδος. Με κίνητρο και την φήμη; Ναι, με κίνητρο και την φήμη.

Θα μπορούσε κανείς να βρει και άλλα παραδείγματα. Θα μπορούσε βέβαια να βρει και κακώς κείμενα σε όσα έγιναν στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως πολλά από τα ανωτέρω δεν αφορούν μόνο εμάς σαν λαό και θα είχε απόλυτο δίκιο. Πάντως αυτά περίπου σημαίνουν το «Ουδέν κακό αμιγές καλού» των αρχαίων μας προγόνων: τα μαθήματα που οφείλουμε να αποκομίσουμε από αυτήν την χρονιά και να εμπλουτίσουμε την γενική μας στάση στα πράγματα.

Έστω και τώρα ας τα σκεφτούμε ψύχραιμα και ας κάνουμε μερικά βήματα μπροστά αν βέβαια δεχτούμε πως είναι σωστά. Στο κάτω κάτω δεν τα πήγαμε και άσχημα σαν λαός, αν δει κανείς τί συμβαίνει σε άλλες χώρες με τον Covid-19. Δεν θα περιμένουμε την επόμενη κρίση, αν υπάρξει που ευχόμαστε να μην, για να βγάλουμε συμπεράσματα. Γιατί οι δικοί μας πρόγονοι ειπαν το περίφημο ρητό…

Καλή μας χρονιά λοιπόν!

ΠΗΓΗ www.protothema.gr/