Κάθε
χρόνο στις 25 Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των
υπόδουλων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη για ελευθερία και
αυτοδιάθεση. Εκ των πραγμάτων είναι η πιο σημαντική ημερομηνία στην
ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, ως αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας.
Τι
συνέβη, άραγε, στις 25 Μαρτίου του 1821 και την έχουμε αναδείξει ως την
ημέρα της εθνικής μας εορτής; Τίποτα απολύτως λένε οι ιστορικοί. Ή
σχεδόν τίποτα, για να είμαστε ακριβείς, πέρα από κάποιες αψιμαχίες.
Κανένα σπουδαίο πολεμικό γεγονός που να δικαιολογεί αυτή την επιλογή.
Ούτε καν η ύψωση του λαβάρου της Μονής της Αγίας Λαύρας και η ορκωμοσία
των παλληκαριών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό
Το
περιστατικό της Αγίας Λαύρας είναι ένας εθνικός μύθος. Τον οφείλουμε
στον γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), ο
οποίος συνέγραψε την τετράτομη Ιστορία της Αναγεννήσεως της
Ελλάδος (1824). Η ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, αλλά και μέσω
του πίνακα Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας (1851) του σημαντικού έλληνα
ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878).
Άλλωστε
και ο ίδιος ο Παλαιών Γερμανός δεν αναφέρει λέξη για το περιστατικό στα
απομνημονεύματά του. Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι εκείνη την ημέρα
δεν βρισκόταν στη Μονή της Αγίας Λαύρας, αλλά στην Πάτρα, όπου όντως
όρκισε τους επαναστάτες της περιοχής στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου.
Η
επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε
στις 15 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με
το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και
επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η
έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί
το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.
Στην
πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά
λίγες μέρες νωρίτερα στην Πελοπόννησο, μία περιοχή με συμπαγείς
ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των Τούρκων. Ο
στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της Πελοποννήσου (Μόρα
Βαλεσί) Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα Γιάννινα για να εξοντώσει τον Αλή
Πασά, ο οποίος είχε αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την
αναχώρησή του, ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του
Μοριά ότι οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο ξεσηκωμό των
ραγιάδων ήταν ανυπόστατες.
Αχαιοί
και Μανιάτες ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού
ξεσηκωμού. Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων από τον
Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους. Είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια
της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα μετά από πέντε ημέρες.
Στις 23
Μαρτίου οι Μανιάτες υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη
συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Καλαμάτα και με
διακήρυξή τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των
Ελλήνων. Την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου θέτουν υπό τον
έλεγχό τους τη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο), ενώ επαναστατικός αναβρασμός
επικρατεί στην Πάτρα. Από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιο
25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Με
την λέξη Ευαγγελισμός αναφερόμαστε στην χαρμόσυνη είδηση για
τον Χριστιανισμό, της επικείμενης γέννησης του Ιησού Χριστού, που δόθηκε
από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς την Μαριάμ από την ίδια. Επίσης, με τον
ίδιο όρο αναφερόμαστε στην εκκλησιαστική θεομητορική εορτή που τελείται
την 25η Μαρτίου προς ανάμνηση του γεγονότος αυτού.
Ευαγγελισμός σημαίνει αναγγελία
χαρμόσυνης είδησης και ετυμολογικά προέρχεται από
τοευάγγελος (=ευ+άγγελος < αγγέλω) μια πολύ παλαιότερη ελληνική λέξη
(Οδύσσεια, ξ 152-153: ως νείται Οδυσσεύς ευαγγέλιον δε μοι έστω
Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά το γεγονός του Ευαγγελισμού έλαβε χώρα στη Ναζαρέτ, το ασήμαντο αυτό χωριό που δεν συναντάμε ούτε στην Παλαιά Διαθήκη, ούτε στο Ταλμούδ, ούτε στα κείμενα του Ιώσηπου. Η περιφρονημένη αυτή περιοχή, από την οποία οι άνθρωποι σκέπτονταν αν δύναται τι αγαθόν είναι; (Ιωάν. 1:46), αποτελεί την πατρίδα των γονέων της Μαρίας (Μαριάμ) και της ίδιας της μητέρας του Ιησού και πιθανόν και του μνήστορος Ιωσήφ. Τελικά όμως, η Ναζαρέτ τιμήθηκε ιστορικά ως η ιδιαίτερη πατρίδα του Ιησού Χριστού, του επονομαζόμενου και "Ναζωραίου".
Σύμφωνα με την παράδοση και στοιχεία που αντλούνται από πολλά απόκρυφα κείμενα,
το κορίτσι που έμελλε να γίνει η μητέρα του Ιησού Χριστού, έζησε σ' ένα
φτωχικό σπίτι της Ναζαρέτ, όπου η καθημερινή ζωή της περιελάμβανε
μεταξύ άλλων, τις πνευματικές ενασχολήσεις που επέβαλλε το τυπικό της ιουδαϊκής θρησκείας (προσευχή, μελέτη των Γραφών, συμμετοχή στις λατρευτικές εκδηλώσεις της Συναγωγής). Ο Λουκάς άλλωστε, περιγράφει τη Μαρία ως μια ευσεβή Ιουδαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου