Ένταξη του έργου με τίτλο «Αποκατάσταση και επανάχρηση διατηρητέου κτιρίου επί της οδού Γ. Αρκαδίου» στο Πρόγραμμα «ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ».

 Το νεοκλασικό της οδού Αρκαδίου στην πόλη της Σητείας , είναι ένα τυπικό δείγμα κτιρίου με ανάμικτα στοιχεία νεοκλασσικισμού και λαϊκής αρχιτεκτονικής. Είναι ένα από τα κτίσματα που κατασκευάστηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στην πόλη της Σητείας και από τα ελάχιστα που διατηρούνται μέχρι σήμερα . 

Στην ιδιοκτησία του Δήμου πέρασε με το συμβόλαιο 10.084 και 10.085 του 2016 και ανήκει στα χαρακτηρισμένα κτίρια με την απόφαση 22 , Δ΄τεύχος 25/01/1990. Ήταν μια αστική κατοικία της εποχής , εμπλουτισμένη με στοιχεία εμπνευσμένα από τον νεοκλασσικισμό , αλλά ταυτόχρονα απλοποιημένα στα υλικά και στη δομή τους. Ιστορικά τέτοιες κατοικίες εμφανίστηκαν στην ανατολική Κρήτη από την πρώτη περίοδο του εποικισμού και είχαν έντονες επιρροές αφού οι πρόσφυγες – μέτοικοι μετέφεραν πάντα από τον τόπο προέλευσης τους μορφολογικά στοιχεία και τρόπους κατασκευής. 

 Το νεοκλασσικό της οδού Αρκαδίου είναι διώροφο , είναι λιτό και με συμμετρία , χωρίς ιδιαίτερα στολίδια και διακρίνεται για τις ανθρώπινες διαστάσεις του. Μοναδική εξαίρεση είναι το δαντελωτό στηθαίο της εξωτερικής σκάλας ανάβασης του μπαλκονιού του πρώτου ορόφου και του μαντρότοιχου της εισόδου , καθώς και το ξύλινο τελείωμα στα κεραμίδια της στέγης. Δύο είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία που έχει δανειστεί από τις λαϊκές κατοικίες της εποχής του. 

Το ένα είναι η αυλή στην πρόσοψη του κτιρίου , αμέσως μετά το όριο με τον δημόσιο χώρο (πεζοδρόμιο – δρόμος) , δημιουργώντας έναν ανοιχτό αλλά προστατευμένο χώρο για τους ενοίκους του. Η φύτευση ήταν το απαραίτητο στοιχείο που συνέδεε το τεχνητό στοιχείο με τη φύση και στην κατοικία μας ήταν δύο μεγάλα δέντρα (εσπεριδοειδή) ένα στην μπροστινή και ένα στην πίσω αυλή. 

Το δεύτερο στοιχείο αφορά τα ανοίγματα (ξύλινα παράθυρα και πόρτες) της πρόσοψης , που στην περίπτωση αυτής της αστικής κατοικίας γίνονται μεγαλύτερα , με ταμπλάδες και ξύλινο διάκοσμο και στις δύο όψεις τους. Εξασφαλίζουν άπλετο φυσικό φωτισμό στο εσωτερικό του σπιτιού και παράλληλα λειτουργούν με την ανάλαφρη δομή τους σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο μέσα και στο έξω. 

Συνυπάρχουν αρμονικά και με ιδιαίτερη ακρίβεια κατασκευής με τα πέτρινα τμήματα της λιθοδομής των όψεων. Το κτίσμα αποτελείται από τον χώρο του ισογείου 96,06 τ.μ . Με κεντρική ξύλινη νταμπλαδωτή πόρτα ,συμμετρική στην πρόσοψη οδηγείσαι μέσω κεντρικού άξονα- διαδρόμου σε δύο μπροστινά κύρια δωμάτια με χρήση υπνου και σε ένα κοινόχρηστο ανοιχτό δωμάτιο καθιστικού στο οποίο βρίσκεται και η ξύλινη σκάλα ανόδου στον όροφο. 

Στους πίσω χώρους βρίσκονται η κουζίνα και το λουτρό του σπιτιού, Υπάρχει έξοδος προς το πίσω μπαλκόνι που βλέπει στην πίσω αυλή και εξωτερική σκάλα σύνδεσης. Το δάπεδο στο ισόγειο είναι συνδυασμός κεραμικών περίτεχνων πλακιδίων εποχής (κατεστραμμένα σήμερα) και ξύλινου σανιδώματος . 

Με δυνατότητα πρόσβασης στον όροφο είτε με την εξωτερική περίτεχνη σκάλα , είτε με την εσωτερική ξύλινη , ό όροφος 70,56 τ.μ αποτελείται από δύο μπροστινούς κύριους χώρους με δυνατότητα ενοποίησης τους μια που τους χωρίζει ξύλινο ταμπλαδωτό διαχωριστικό καθ΄όλο το ύψος του χώρου. Ο ανοικτός χώρος που καταλήγει η εσωτερική σκάλα συνδέεται με την πίσω ταράτσα των βοηθητικών χώρων του ισογείου καθώς κι ένα μικρότερο δωμάτιο με ξύλινο χώρισμα δίπλα στην εσωτερική σκάλα ανόδου. 

Τα δάπεδα σε όλη την έκταση του ορόφου είναι εξολοκλήρου ξύλινα , με δοκίδες στήριξης στους περιμετρικούς λιθόχτιστους τοίχους και τελική επικάλυψη ξύλινες πλατιές σανίδες. Τέλος , το υπόγειο του κτιρίου 59,39 τ.μ στο οποίο έχεις πρόσβαση από την πίσω εξωτερική σκάλα του ισογείου βρίσκονται χαμηλοί σε ύψος βοηθητικοί χώροι αλλά ανοιχτοί στην πίσω εσωτερική αυλή. 

 Όλοι οι λιθόχτιστοι τοίχοι έχουν ξύλινες ξυλοδεσιές στη δομή τους , είναι επιχρισμένοι και διατηρούνται σε άριστη στατική κατάσταση. Πολλές φορές όπου απαιτείται συναντάμε εσοχές οι οποίες είχαν χρήση ντουλαπιών και βιβλιοθήκης. Η δύριχτη στέγη στηρίζεται στον ανατολικό και δυτικό λιθόχτιστο τοίχο του κτιρίου , έχει τεγίδες και δοκούς ξύλινους , ξύλινο πέτσωμα και Βυζαντινού τύπου κεραμίδι. Χωρίζεται από τον όροφο με ξύλινο , σανιδωτό ταβάνι. 

 Το κτίσμα αυτό , ιδιοκτησίας πλέον του Δήμου Σητείας μπορεί να γίνει επισκέψιμο σήμερα και να δοθεί στους πολίτες με μια νέα χρήση ενός μικρού ωδείου. Οι προτεινόμενες παρεμβάσεις θα γίνουν στην εξωτερική σκάλα ανάβασης , στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου ,σε όλα τα εξωτερικά μεταλλικά στηθαία , στους εξωτερικούς κυρίως σοβάδες , στα ξύλινα κουφώματα , στα ξύλινα πατώματα , στην πλήρη αντικατάσταση της στέγης , στην νέα υδραυλική και ηλεκτρική εγκατάσταση , πρόσβαση και wc Αμέα και νέα wc στους υφιστάμενους πίσω χώρους του ισογείου.

 Η μορφολογία του κτιρίου εξυπηρετεί την αλλαγή χρήσης γιατί τα δωμάτια θα γίνουν χώροι διδασκαλίας διαφορετικών μουσικών οργάνων. Τα παιδιά θα έχουν ασφάλεια καθώς θα κινούνται σε εσωτερικούς χώρους που έχουν άμεση σύνδεση με τις δύο φυτεμένες αυλές του κτιρίου στις δύο όψεις του καθώς και στο στεγασμένο ταρατσάκι του ορόφου , εξωτερικοί χώροι οι οποίοι μπορούν να αποκτήσουν ζωή με επιπλέον μικρές μουσικές εκδηλώσεις, μια που το κλίμα της περιοχής σχεδόν για όλο το χρόνο το επιτρέπει. 

Επίσης με την ολοκλήρωση και την πλήρη αποκατάσταση των δομικών του στοιχείων του κτιρίου , θα γίνει για νέα χρωματική πρόταση σε συνδυασμό και με τη νέα χρήση. Το λαϊκό αυτό νεοκλασικό σπίτι απαλλαγμένο από τη βαρύτητα του πλούσιου διακόσμου , την πολυτέλεια , τα ακριβά υλικά και τους μεγάλους χώρους , διατηρεί το μέτρο και τις αρμονικές αναλογίες που χαρακτηρίζουν την κλασσική αρχιτεκτονική . 

Επίσης είναι ένα μάθημα για τη μνήμη της ζωής και του χώρου , τη βιοματική αμφίδρομη σχέση τους , τη συνέχεια μεταξύ του κτιρίου και των ανθρώπων που το κατοικούν. Αναγκαία για τη μνήμη και τη συνέχεια της ζωής του η νέα χρήση σαν δημόσιο δημοτικό ωδείο.