Αθέατες Ψυχές (Αφιερωμένο στην Ουκρανή και σε κάθε αγωνίστρια γυναίκα, μάνα, σύζυγο…..)

 Είναι αλήθεια ότι η  λογοτεχνία, όπως και γενικά η τέχνη, μπορεί να μας φέρει σε επαφή με χαρακτήρες που ίσως να μη γνωρίζαμε διαφορετικά ποτέ, να προκαλέσει το συναίσθημά μας με τρόπους συχνά αναπάντεχους, να μας δείξει μια εκδοχή του κόσμου που αγνοούσαμε, να μας θυμίσει μια εκδοχή που ξέραμε, αλλά και να μας συστήσει μια καινούρια,.

Έτσι  με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τον πόλεμο που μαίνεται δίπλα μας, ένα  βιβλίο βραβευμένο με το Booker 2019 «Κορίτσι, Γυναίκα »  της Μπερναρντίν Εβαρίστο (  εκδόσεις Gutenberg ) ένα σκληρό αλλά ταυτόχρονα φωτεινό κείμενο,  μιλάει επιτέλους για την αλήθεια όλων μας και είναι επίκαιρο  όσο ποτέ. 

Όλες γυναίκες,  ζουν στην Αγγλία, αλλά προέρχονται από διαφορετικές χώρες, περιβάλλοντα και τάξεις. Έχουν διαφορετικές ηλικίες και σεξουαλικό προσανατολισμό, γεννήθηκαν σε άλλες εποχές και έχουν αντιδιαμετρικά αντίθετες εμπειρίες. Κάνουν διαφορετικές επιλογές, βάζουν άλλες προτεραιότητες, αντιμετωπίζουν αλλιώς τον κόσμο, τις σχέσεις, την εργασία. Θα λέγαμε ότι το χρώμα μπαίνει ως κοινός παρονομαστής, ως συνδετικός κρίκος και καμβάς . Οι περιγραφές είναι ζωντανές, καθώς δίνει όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε τη μορφή των γυναικών στο μυαλό μας, να τις θαυμάσουμε, να τις νοιαστούμε, να τις ακολουθήσουμε στη διαδρομή τους – γεμάτη τόσες δυσκολίες και αγωνίες, αλλά και τόση αγάπη, φιλία, χαρά.

Είναι γυναίκες με καθημερινά προβλήματα, φόβους, ανησυχίες, φιλοδοξίες, που επηρεάζουν τις πράξεις και τις ζωές τους. Όταν άλλωστε επιτρέπεις στον εαυτό σου να ακολουθήσει το δικό του δρόμο, θα πρέπει να υπάρχει και χώρος για λάθος. Πρόκειται έτσι για ένα κολάζ φωνών που  παρουσιάζονται με όλη την αλήθεια τους, χωρίς ωραιοποιήσεις, με γραφή σκληρή αλλά και τρυφερή, όπως είναι η ίδια η ζωή. Θα έλεγε κανείς ότι  δίνει φωνή στις αγωνίες εκείνες που συνήθως δεν αρθρώνονται, ούτε στη λογοτεχνία αλλά συχνά ούτε και στην ίδια τη ζωή, και αμφισβητεί όλα τα άφθονα κλισέ για τη ‘γυναικεία φύση’ Η Μπερναρντίν Εβαρίστο κάνει τη διαφορετικότητα γιορτή και μας θυμίζει γιατί καθεμία μας θα πρέπει ως γιορτή να αντιμετωπίζει τη μοναδικότητά της – να την αγαπάει και να την αγκαλιάζει. Μας θυμίζει επίσης ότι κάπου υπάρχει καλά κρυμμένη μέσα μας μια φωνή που οφείλουμε πρώτα να ακούσουμε εμείς και ύστερα να την κάνουμε να ακουστεί και στους γύρω μας. Αλλά και ότι έχουμε δικαίωμα στην επιλογή και στον προσωπικό δρόμο. Και αυτό ας το υπενθυμίζουμε σε εμάς τις ίδιες, σήμερα και κάθε μέρα. Ας διαφυλάσσουμε όσα κερδήθηκαν και ας αγωνιζόμαστε για όσα δεν έχουν ακόμη κερδηθεί, σήμερα και κάθε μέρα.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

(ΔΕΠΙΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ )